پدیدارشناسی‌تجربه‌زیارت؛‌مطالعه ای‌در‌حرم‌امام‌رضا(ع)

پژوهش حاضر با هدف شناسایی تجربه زیارت زائران امام رضا (ع) از طریق یک مطالعه پدیدارشناختی انجام شده است. بر این اساس، از روش مصاحبه و همچنین مشاهده مشارکتی استفاده شده است. برای نمونه‌گیری کیفی از استراتژی نمونه‌گیری هدفمند استفاده شده است. 28 مصاحبه با مشارکت‌کنندگان انجام شد که در این میان یک توازن نسبی بر حسب جنس و بین زائران و مجاوران برقرار شده است. برای چارچوب مفهومی مطالعه از نظریه‌ ویلیام جیمز در تعریف تجربه دینی و تلفیقی از نظریه‌ها و مدل‌های بومی سنجش دین‌داری در تعریف مفهوم اصلی تجربه زیارت بر اساس شامل سه بعد اندیشه‌ها (ذهنیات)، کنش‌ها (اعمال) و احساسات و عواطف استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان‌دهنده تنوعی از تجربه‌های دینی در هر سه بعد از ابعاد تجربه دینی بوده است. درعین‌حال، بین تجربه‌های دینی زائران و مجاوران در شاخص‌هایی همچون باور به اشیاء مقدس و الگوی گذران وقت در حرم تفاوت وجود داشته است؛ اما در سایر عناصر و مؤلفه‌های تجربه زیارتی، تنوع‌های موجود بین هریک از دو گروه زائران و مجاوران مشابه با هم بوده است.