پایش بیمارستانی مقاومت باکتری های انتروباکتر و اشریشیاکلی نسبت به کارباپنم ها در سویه های دارای مقاومت دارویی چندگانه در شهر اصفهان

سابقه و هدف: مقاومت باکتری های خانواده انتروباکتریاسه به داروهای کارباپنم در حال افزایش می باشد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی مقاومت به داروهای کارباپنم در باکتری های انتروباکتر و اشریشیاکلی مقاوم به چند دارو (MDR)، تعیین الگوی استاندارد مقاومت آنتی بیوتیکی و بررسی فراوانی آنزیم کارباپنماز (KPC) در این سویه ها انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 300 نمونه بالینی جمع آوری شده از سه بیمارستان شهر اصفهان انجام شد. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری ها با روش انتشار دیسک تعیین گردید. در سویه های مقاوم به کارباپنم ها کمترین غلظت ممانعت کننده رشد (MIC) با روش E-test برای ایمی پنم و مروپنم محاسبه شد. مقاومت نسبت به 31 آنتی بیوتیک مختلف از 17 کلاس آنتی بیوتیکی بررسی گردید. فراوانی سویه های MDR، مقاوم دارویی گسترده (EDR) و مقاوم دارویی همه جانبه (PDR) تعیین گردید. همچنین در این سویه ها میزان مقاومت آنزیم KPC با روش فنوتیپی بررسی شد. یافته ها: در مجموع 191 سویه اشریشیاکلی و 43 سویه انتروباکتر جداسازی شدند که به ترتیب 151 (79 درصد) و 35 (81 درصد) مورد از آنها MDR بودند. مؤثرترین آنتی بیوتیک ها در هر دو باکتری شامل کارباپنم ها، تازوسین، آمیکاسین، سفپیم و نیتروفورانتوئین بودند. 5 سویه اشریشیاکلی (3.3 درصد) و 3 سویه انتروباکتر (8.6 درصد) غیرحساس به کارباپنم ها بودند و نتایج MIC تأییدکننده آن بود. از این 8 سویه مقاوم، 7 سویه MDR بودند و تنها یک سویه اشریشیاکلی به عنوان XDR شناخته شد. هیچ سویه PDR مقاوم به تمامی آنتی بیوتیک ها وجود نداشت. آنزیم KPC در 4 سویه (2.6 درصد) اشریشیاکلی و 2 سویه (5.7 درصد) انتروباکتر مثبت بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان دهنده فراوانی بسیار بالای سویه های MDR در میان بیماران بستری در بیمارستان های شهر اصفهان بود. این امر نیاز فوری به بازنگری و اصلاح الگوی مصرف آنتی بیوتیک ها در این بیمارستان ها را نشان می دهد.