پایان فرمانروایی کاسی‌ها و علل فروپاشی آن

فرمانروایی دیرپای کاسی‌ها، که دولت تأثیرگذاری در صحنه آسیای غربی به شمار می‌رفت، با ثبات‌ترین امپراتوری در طول تاریخ بابل باستان بود. شواهد به دست آمده از مصر باستان، بیانگر قدرت و نفوذ بین‌المللی کاسی‌ها در دوره فرمانروایی‌شان بر بابل است، اما حکومت آنان به دلیل مشکلات عدیده‌ی داخلی و حوادثی که در صحنه آسیای غربی باستان اتفاق ‌افتاد، دچار انحطاط و فرسودگی شد. با ضعف حکومت کاسی‌ها، به‌ویژه در دوران حکومت کشتیلیاش چهارم (1235ـ1242ق.م)، که قدرت آنان به ضعیف‌ترین حد خود رسیده بود، میان دو حریف نیرومند آشور و ایلام گرفتار شدند. جنگ‌های آنان با آشور و لشکرکشی‌های آشوریان به سرزمین آنان، نیروی نظامی کاسی‌ها را تحلیل برد، تا این‌که حکومت طولانی مدت آنان در میان‌رودان، به دست ایلامیان از هم فرو پاشید. در این مقاله، سعی شده است تا با استفاده از منابع کهن و تحقیقات جدید و با استفاده از شیوه پژوهش‌های تاریخی، به بررسی عوامل داخلی و خارجی، که منجر به فروپاشی فرمانروایی آنان در حدود 1157ق.م، شد، پرداخته شود.