پاسخ سطح سرمی عامل القایی هایپوکسی یک آلفا، فاکتور رشد اندوتلیال عروق و در صد اشباع مویرگی به یک جلسه تمرین شنای تناوبی زیر آبی (آپنه ای) در مردان جوان

سابقه و هدف: سطوح سرمی عامل القایی هایپوکسی یک آلفا (HIF-1α) و عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF)  به عنوان فاکتورهای مهم در فرایند رگ زایی، با فعالیت ورزشی تغییر مى کنند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی پاسخ سطوح سرمی HIF-1α، VEGF و درصد اشباع اکسیژن مویرگی محیطی (SpO2) متعاقب 1 جلسه تمرین شنای زیر آبی در مردان جوان بود. مواد و روش ها: ده شناگر مرد (میانگین سن 26/2± 30/23 سال و شاخص توده بدنی 91/3± 80/23 کیلوگرم بر متر مربع)، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تمرین شامل 20 متر شنای زیر آبی بود که 10 بار تکرار شد و بین هر 2 تکرار نیز 1 دقیقه استراحت در نظر گرفته شده بود. نمونه‌گیری خون، قبل، بلافاصله و 2 ساعت پس از اجرای تمرین انجام شد. میزان SpO2 قبل، بلافاصله پس از هر تکرار و 1 دقیقه بعد از اتمام تمرین اندازه‌‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 P یافته‌ها: یک جلسه تمرین شنای زیر آبی، موجب افزایش معنادارVEGF  سرم بلافاصله پس از تمرین شد (02/0P=) و 2 ساعت پس از تمرین به حدود سطح پایه بازگشت (67/0P=). سطح سرمیHIF-1α  بلافاصله پس از تمرین تغییر معناداری نداشت (99/0P=)، اما 2 ساعت پس از تمرین کاهش معناداری داشت (01/0P=). علاوه بر آن، تغییر معناداری در میزان SpO2 در هر 2 زمان پس از تمرین مشاهده نشد (05/0P=).   نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات شنای زیر آبی، با کاهش سطح سرمی HIF-1α  و افزایش سطح سرمی VEGF می تواند به عنوان یک عامل در شروع فرایندهای رگ زایی مشارکت داشته باشد و در جهت افزایش چگالی مویرگی در ورزشکاران مورد مطالعه قرار گیرد.