ویژگی های شخصیت پردازی در سه داستان‌ از بزرگ علوی، جمال‌زاده، آل احمد

شخصیت به عنوان مهمترین عنصر داستانی از گذشته تا به حال دارای دگرگونی‌های مهمی از نظر ویژگی‌ها و نحوه معرفی در داستان شده است. در ادبیات پس از مشروطه، داستان کوتاه با حضور شخصیت‌های واقعی و نه قهرمانان افسانه‌ای شکل گرفت و نویسنده­ ها اشخاص داستان  خود را از میان مردم عادی برگزیدند و دگرگونی مهمی در داستان­ پردازی پدید آوردند. در این­ پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد، سه داستان میرزا، ویلان الدوله و آفتاب لب بام از نظر شخصیت ­پردازی مورد بررسی قرارگرفت. با بررسی این داستان‌ها، به این ­نتیجه رسیدیم که علوی و جمال‌زاده شخصیت‌ها را به واسطه توصیف معرفی ­کرده ­اند ولی آل­احمد از تکنیک‌های دیگری همچون کنش و گفت­وگو استفاده می­کند. همچنین شخصیت‌های آل­ احمد برای خواننده آشنا‌تر از شخصیت‌های علوی و جمال­زاده هستند. علوی شخصیتی سیاسی خلق­ کرده­ است که دارای پیچیدگی رفتاری است و از نوع تیپیک محسوب می ­شود، ویلان الدوله جمال‌زاده را هم می­ توان نمادی از افراد آواره و سربار دانست، اما شخصیت‌های آل­ احمد ساده هستند. نتیجه دیگر این است که شخصیت میرزا و شخصیت‌های آل احمد به جز مادر خانواده ایستاست ولی ویلان الدله جمال‌زاده و مادر داستان جلال پویا هستند.