واکنش گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) به آسکوربیک اسید و براسینواستروئید در شرایط تنش خشکی

تاثیر تنش کم­آبیـاری، براسینواستروئید و آسکوربیک اسید بر رنگیزه­های فتوسنتزی و برخی از متابولیت­های سازگاری گل همیشه بهار طی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1393 بررسی گردید. آزمایش به­صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمار تنش کم­آبیاری در دو سطح (50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر (شاهد) و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر (تنش کم­آبیاری)) به­عنـوان عامل اصلی و تیمارهای براسینواستروئید (7-10، 8-10 و صفر مولار) و آسکوربیک اسید ( 10 میلی­مولار و صفر (شاهد)) نیز به­صورت فاکتوریل به­عنوان عوامل فرعی در نظرگرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش کم­آبیاری، کاربرد براسینواستروئید و آسکوربیک اسید موجب افزیش درصد اسانس، کربوهیدرات، کاروتنوئیدها و فعالیت آنزیم پلی­فنل اکسیداز شد. همچنین، تنش آبی، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل، لیزین و متیونین را کاهش داد. با این حال، کاربرد براسینواستروئید و آسکوربیک اسید توانست آسیب­های ناشی از تنش را تخفیف داده و میزان کلروفیل­های a، b و کل را افزایش دهد. کاربرد آسکوربیک اسید در شرایط تنش به جلوگیری از کاهش بیشتر لیزین و متیونین کمک کرد. با توجه به این نتایج، به نظر می­رسد استفاده از آسکوربیک اسید و براسینواستروئید با کمک به سیستم دفاعی از تخریب کلروفیل­ها جلوگیـری کرده و موجب افزایش تحمل به تنش خشکی شـده است. همچنین، به نظر می­رسد کاربرد براسینواستروئید می­تواند در بهبود خاصیت دارویی همیشه بهار مؤثر گردد.