واکاوی ماهیت فقهی الکل و فراورده‌های الکلی

مقدمه و هدف: کاربرد گسترده الکل و فراورده‌های الکلی سبب شده که به یکی از مسایل چالشی برای مردم و علوم پزشکی تبدیل گردد که نیازمند بررسی ماهیت فقهی الکل است. از نظر فقهی، هر چیز مُسکر(مستی‌آور) نجس و حرام است. اما مسأله مسکر بودن الکل (نجاست و حرمت الکل) در بین فقها مسأله‌ای اختلافی است. هر چند بخشی از این اختلاف، ناشی از تفاوت در مبانی فقهی است و گریزناپذیر است؛ اما برخی دیگر، به دلیل شناخت ناکافی نسبت به ماهیت الکل می‌باشد. در این تحقیق تلاش شده ماهیت الکل از منظر موضوع‌شناسی فقهی تبیین شده و ارتباط آن با دو مفهوم «خمر» و «مسکر» مورد بحث و بررسی قرار گیرد. مواد و روش‌ها: روش مطالعه در این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی است که با مراجعه به متون دینی و علمی انجام شده است و اطلاعات به‌دست‌آمده دسته‌بندی و مورد تجزیه‌ و تحلیل قرارگرفته است. یافته‌ها: الکل از موضوع ادله شرعی «خمر» و «مسکر» خارج می‌باشد و مصداق هیچ‌یک از مفاهیم شرعی «خمر» یا «مسکر» قرار نمی‌گیرد.