وابستگی شکل مغناطیس‌سپهر (مگنتوسفر) به مقاومت ویژۀ محیط در شبیه‌‌سازی‌های جهانی مگنتوهیدرودینامیک

برهم‌کنش میدان مغناطیسی زمین با باد خورشیدی منجر به پدیده‌‌های مهمی شده است. محدوده وسیعی از فرایندهای فیزیکی درسامانة باد خورشیدی– مغناطیس‌سپهر وجود دارند و درنتیجه طیفی از روش‌ها شامل بررسی‌های جامع پدیده‌‌های انتخابی با فرض یک هندسه میدان مشخص و با شرایط مرزی معین تا شبیه‌‌سازی کامل سه‌‌بُِعدی با فرض مگنتوهیدردینامیک برای بررسی آنها به‌کار رفته است. در این تحقیق روش شبیه‌سازی جهانی برای توصیف اتصال مجدد به کاررفته و این شبیه‌سازی در دستگاه بیضوی‌‌خورشیدی مرکز زمینی صورت گرفته است که در آن معادلات مگنتوهیدرودینامیک به شکل پایستار برای برهم‌کنش باد خورشیدی و مغناطیس‌سپهر حل شده است. برای آنکه تاثیر مقاومت ویژه روی مکان و زمانِ پدیدۀ اتصال مجدد بررسی شود، شبیه‌‌سازی با انتخاب مقاومت‌‌های ویژه متفاوت صورت گرفته است. نتایج حاصل از شبیه‌‌سازی نشان می‌‌دهد که مکان و زمان اتصال مجدد مغناطیسی بستگی زیادی به مقاومت‌‌های ویژه انتخاب شده، به‌ویژه 001/0 اهم‌‌متر دارد. شکل‌‌های رسم شده برای مقاومت ویژه کمتر از 0001/0 و بزرگ‌تر از 01/0 اهم‌‌‌متر نشان می‌‌دهند که گویی شکل مغناطیس‌سپهر هیچ‌‌گونه تاثیری از برهم‌کنش بین باد خورشیدی و مغناطیس‌سپهر نداشته است و لذا هیچ اتصال مجددی نیز به وقوع نمی‌‌پیوندد. براساس نتایج به‌دست آمده از این تحقیق پیشنهاد می‌‌شود که همرفتیِ جهانیِ مرتبط با اتصال مجدد می‌‌تواند با محاسبۀ انتقال انرژی، جرم یا میدان مغناطیسی روی مرزهای مناطق خطوط باز و بستۀ میدان براساس الگوهای مقاومتی متفاوت، صورت‌‌ گیرد. در این تحقیق همچنین مقادیر متفاوت مقاومت ویژه برای عملی ساختن شبیه‌سازی آزمایش شده و الگوی بهینه تحت شرایط اولیۀ معین، مشخص شده است. نتیجه این تحقیق که تعیین دقیق چگونگی شکل‌‌گیری پدیدۀ اتصال مجدد است، می‌‌تواند نقش مهمی در آسیب‌‌شناسی پدیده‌‌های هوافضایی داشته باشد.