هویّت شهر و کمال‌بخشی به بافت تاریخی آن (مطالعه موردی: مشهد مقدّس)

همة پدیده­های عالَم محکوم به تحوّل و حرکت هستند. در یک روال منطقی، همة این دگرگونی ها بایستی به سمت کمال باشند. شهرها نیز به عنوان ظرف فعّالیت‌ها و جامع آثار انسان از این قاعده مستثنی نیستند. این سیر به کمال (در شهر) چگونه باید باشد؟ چه کسانی در تعریف و هدایت استکمال شهر ایفای نقش می‌کنند؟ تعریف یا الگوی کمال و ویژگی‌های آن برای شهر کدام­اند؟ یک الگوی خاص، تا چه حد می­تواند برای شهرهای مختلف به کار گرفته شود؟ با عنایت به این سؤالات، با سعی در زدودن آنچه در مورد توسعة بافت های تاریخی مشهور و رایج است، سعی بر آن شده ، تا ضمن تدوین اصلی‌ترین بارزه­های هویتی شهر مشهد مقدّس، و با تدوین ویژگی‌های صورت کمالی آن که از متون اصیل اسلامی استنتاج شود، راهبردهایی برای توسعة بافت تاریخی این شهر (که طبیعتاً برای توسعه‌های سایر شهرها نیز می‌توانند مبنا قرار گیرند) معرّفی شده است.