هوش هیجانی و قصد ترک شغل : نقش میانجی‌گری خشنودی شغلی و عاطفه مثبت

  هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه هوش­هیجانی با قصدترک­شغل با میانجی­گری­ خشنودی­شغلی و عاطفه­مثبت است. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل 200 نفر (166 مرد و 34 زن) از کارکنان یک شرکت صنعتی در شهرستان آبادان بود که به روش تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از آزمون هوش­هیجانی شات (SSEIT) و مقیاس­­­­­­­های خشنودی­شغلی (JIG) ، عاطفه مثبت (PANAS) و قصدترک­شغل استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS ویراست 21 و AMOS ویراست 21 انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای واسطه­ای در الگوی پیشنهادی از روش بوت استراپ در برنامه ماکرو پریچر و هیز (2008) استفاده شد. یافته­ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش نسبتاً خوبی با داده­ها برخوردار است. برازش بهتر از طریق حذف1مسیر مستقیم غیر معنی­دار (هوش­هیجانی به قصدترک­شغل) و همبسته کردن خطاهای دو مسیر حاصل شد.