هنر پرستاری: تجربه مددجویان در یک مطالعه پدیده‌شناسی

پیش‌زمینه و هدف: متأسفانه علیرغم تأکید مستندات موجود و نظریه‌های معاصر بر این باور که پرستاری هم علم و هم هنر است بااین‌وجود مرور مطالعات منتشرشده حاکی از بررسی‌های متوالی در خصوص گسترش علم پرستاری است. این در حالی است که بسیاری معتقدند با شناخت و درک این مفهوم در عرصه‌های بالینی می‌توان آگاهی زیبایی‌شناسی را در پرستاری و آموزش دانشجویان توسعه داد. ازآنجایی‌که هیچ مطالعه‌ای در درک هنر پرستاری در فرهنگ پرستاری ایران انجام نشده است بنابراین این مطالعه با هدف تبیین ادراک مددجویان از هنر پرستاری انجام شد.  مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه کیفی از نوع پدیده‌شناسی تفسیری بود. شرکت‌کنندگان دراین بررسی شامل 12 مددجوی بستری در بیمارستان بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه غیر ساختاریافته استفاده شد و تجربیات توصیف‌شده با شیوه پدیده‌شناسی تفسیری ون مانن تحلیل شدند.  یافته‌ها: پس از تحلیل داده‌ها 13 خوشه و پنج درون‌مایه اصلی از تجربیات زنده مددجویان در مواجهه با پدیده هنر پرستاری استخراج شدند. درون‌مایه‌ها شامل: توصیفی ذهنی، معنویت آشکار، گشودن بن‌بست‌های درماندگی، احساس یکی بودن و تبلور توانمندی فراتر از حد وظیفه بودند.  بحث و نتیجه‌گیری: درون‌مایه‌های استخراج‌شده از تجربه هنر پرستاری در این مطالعه دربرگیرنده رفتارهای مراقبتی کلی‌نگر در ادبیات کنونی پرستاری با تأکید بر معنویت و مهارت بود که با شناسایی آن‌ها می‌توان موجبات ارائه بیشتر آن توسط پرستاران را فراهم نمود و به انتظارات واقعی مددجویان پاسخ داد.