هم‌سنجی تأثیر آموزش مدیریت خشم با آموزش همدلی در پرخاشگری دانش‌آموزان دختر

هدف: اینپژوهش با هدف هم سنجی اثربخشی آموزش همدلی با آموزش مدیریت خشم بر تراز پرخاشگری دانش­آموزان دختر شهرستان اسلام‌آباد غرب به انجام رسیده است.  روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی است و با به‌کار بستن طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه انجام‌شده است. جامعه­ آماری همۀ دانش ­آموزان دختر مقطع راهنمایی شهرستان اسلام‌آباد غرب بود که تعداد 60 نفر از آن‌ها به روش نمونه­ گیری خوشه ­ای گزینش و به روش تصادفی ساده در دو گروه هم‌اندازۀ آزمایش و گروه  گواه گمارده شدند. برای گرد‌آوری داده­ها پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) و مصاحبه بالینی به‌کاربرده شد. برای گروه‌های آزمایش آموزش همدلی و آموزش مدیریت خشم در هشت جلسه 70 دقیق ه­ای برگزار شد، درحالی‌که گروه‌های گواه مداخله­ ای دریافت نکردند. داده‌های گردآوری‌شده با بهره‌گیری از آزمون تحلیل پراکنش یک‌راهه تحلیل شد. یافته­ ها: برآیند آزمون تحلیل پراکنش نشان داد آموزش مهارت هـــمدلی (001/0>P و 32/157 F=) و مدیریت خشـــم (001/0>P و 95/21 F=) در سنجش با گروه‌های گواه بر کاهش پرخاشگری دانش­آموزان موثر بوده است. برآیند آزمون تعقیبی کمینه تفاوت معنی‌دار نیز نشان داد کاهش متغیر وابسته در گروه‌های آزمایش در سنجش با گروه‌های گواه معنی‌دار (001/0>P) ولی تفاوت تأثیر گروه‌های آزمایش معنی‌دار نیست. ازاین‌رو کارآمدی آموزش مهارت‌های همدلی و مدیریت خشم برای دانش آموزان پرخاشگر به کارشناسان آموزش‌وپرورش گوشزد می‌گردد.