هارمونی رنگ سفید در شعر عنترۃ ‌بن شدّاد

رنگ، گستره وسیعی از محیط پیرامون انسانها را فراگرفته است؛ به­طوری­که همه­چیز دارای رنگ خاص خود است و انسانها در طول تاریخ با این عنصر جدایی­ناپذیر در تعامل بوده­اند و گاهی هم از آن برای بیان مقاصد خاصی استفاده می­کرده­اند. شاعران نیز با توجه به مکان و زادگاهشان، کم و بیش با رنگ سر و کار داشته­ و آن را در شعر خود منعکس نموده­اند. شاعران دوره پیش از اسلام هم از این قاعده مستثنی نبوده و به­طور عادی و طبیعی با انواع رنگ­ها در تعامل بوده­اند. عنترة­بن شدّاد، شاعر عفت­پیشه این دوره هم، از رنگ سفید هم در بُعد مثبت و هم منفی استفاده کرده و رنگ سفید را به عنوان ابزاری برای رهایی از عقده حقارت، نماد پاکی، رمز خوش­یمنی، و نماد اخلاق نیک به کاربرده است. مقاله حاضر بر آن است تا به روش توصیفی - تحلیلی  دلالتهای معنایی رنگ سفید در دیوان عنترة بن­شدّاد را مشخص سازد و نشان دهد که چگونه شاعر از ابعاد منفی و مثبت آن در جهت اثبات شخصیت خویش و رهایی از عقد حقارت استفاده کرده است.