نگرش اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های تهران به فعالیت‌های فرهنگی استادان بر اساس ماده اول آیین‌نامه ارتقا

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های تهران درباره تغییرات آیین­نامه جدید ارتقا و اضافه کردن ماده­ای در زمینه فعالیت‌های فرهنگی ـ تربیتی ـ اجتماعی است. روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته کمی ـ کیفی است، که بخش کمی آن توصیفی از نوع زمینه­یابی است. نمونه در مرحله کیفی شامل 34 نفر و در مرحله کمی شامل 252 نفر از اعضای هیئت علمی 6 دانشگاه (تهران، شهید بهشتی، خوارزمی، تربیت مدرس، علامه طباطبایی، و صنعتی شریف) بود که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس و در قسمت کمی با استفاده از روش هدفمند انتخاب شدند. برای انجام پژوهش در مرحله کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته شامل 8 سؤال بازپاسخ، و در قسمت کمی نیز از یک پرسش‌نامه محقق­ساخته شامل 35 سؤال و 3 بخش (1. دیدگاه‌ها و نظرات 2. مشکلات اجرایی 3. پیشنهادها) استفاده شده است. در مجموع می­توان گفت که اعضای هیئت علمی به ضرورت توجه و پرداختن به مسائل فرهنگی اذعان دارند، اما در این‌که این فعالیت‌ها توسط چه کسانی و به چه نحوی انجام شود، و چگونه مورد ارزیابی قرار بگیرد، با یکدیگر و با برنامه‌ریزان امور فرهنگی در آموزش عالی اختلاف نظرهایی دارند.اعضای هیئت علمی فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی را نهفته در بطن فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی می­دانند و به زعم بسیاری از آنها آموزش از تربیت و فعالیت فرهنگی تفکیک­ناپذیر است.