نگرانی‌های درک شده پرستاران از آشکارسازی خطاهای پرستاری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: اظهار خطا به بیمار یک جنبه مهم اخلاقی و ضروری مراقبت است که فواید متعددی برای بیمار، ارایه‌کننده مراقبت سلامت و سازمان خدمات سلامت دارد. اما همواره نگرانی‌های فراوانی ارایه‌کنندگان مراقبت سلامت را از این اقدام ضروری و مهم باز می‌دارد. این مطالعه با هدف پی بردن به این نگرانی‌ها از منظر پرستاران انجام شد. روش: پژوهش به روش کیفی انجام شد. سؤال تحقیق آن بود که پرستاران چه تجارب و ادراکاتی از نگرانی‌هاشان درباره اظهار خطا به بیمار و خانواده‌اش دارند و یا چه عواملی را در این نگرانی‌ها مؤثر می‌دانند؟ نمونه‌گیری به صورت هدفمند انجام گردید. داده‌ها با استفاده از روش بحث متمرکز گروهی نیمه سازمان یافته از 115 پرستار شاغل در دو دانشگاه بزرگ کشور جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل آن‌ها بر اساس رویکرد تحلیل مضمونی انجام شد. یافته‌ها: داده‌ها در 4 طبقه نگرانی از واکنش بیمار، نگرانی از واکنش مدیران بلافصل، نگرانی از موقعیت شغلی، تجارب منفی از برخوردهای قبلی با گزارش و اظهار خطا به بیمار، قرار گرفت. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر انکارناپذیر اظهار خطا به بیمار و/ خانواده‌اش بر افزایش مراقبت ایمن و کاهش وقوع خطا لازم است نظام خدمات سلامت نگرانی‌های ارایه‌کنندگان مراقبت سلامت را در این زمینه تعدیل نموده و بستر را برای این مداخله مهم مراقبتی فراهم نماید. و البته به موازات آن نه تنها لازم است از طریق آموزش‌های هدفمند آگاهی ارایه‌کنندگان مراقبت و به ویژه مدیران خدمات سلامت درباره خطاهای کاری، دلایل آن‌ها و نیز فواید آشکارسازی خطا افزایش یابد بلکه ضروری است قوانین و مقررات مرتبط با آشکارسازی نیز وضع گردد و به تمامی سازمان‌های ارایه‌کننده خدمات سلامت جهت اجرا ابلاغ گردد.