نگاهی به کاربرد پیکره‌ها در برخی حوزه‌های زبان‌شناسی

زبان‌شناسی پیکره‌ای یکی از شاخه‌های نو در زبان‌شناسی است که به‌رغم عمر کوتاهش توانسته به پیشرفتی چشمگیر و جایگاهی برجسته در پژوهش‌های زبان‌شناختی دست یابد و این را بیش از همه مدیون پیشرفت شتابندۀ فناوری اطلاعات و ابزارهای رایانه‌ای است. با توجه به نقش کارساز پیکره‌ها در زبان‌شناسی امروز و نوپا بودن زبان‌شناسی پیکره‌ای در ایران، آشنایی با کاربرد پیکره‌ها در حوزه‌های گوناگون پژوهشی رشتۀ زبان‌شناسی نیازی تردیدناپذیر است. از این رو، هدف از پژوهش پیش رو آن است که نقش و کاربرد پیکره‌ها را در چهار حوزۀ پژوهشی زبان‌شناسی مورد مطالعه قرار دهد. این چهار حوزه عبارتند از: واژگان، دستور زبان، کاربردشناسی و مطالعات ترجمه. یافته‌های پژوهش گویای آن است که کاربرد پیکره‌ها در این چهار حوزه از زبان‌شناسی، کاربردی بنیادین و تحول‌آفرین است و تأییدی است بر سخن کسانی همچون تاگنینی بونلی (2010) و هانکس (2012) که از ’انقلاب پیکره‌ای‘ نام برده‌اند.