نقش یادگیری تسلط‌‌یاب در آموزش بالینی: یک مرور نظام‌مند

زمینه و هدف: یادگیری مناسب مهارت‌های بالینی دانشجویان، می‌تواند تضمین‌کننده کیفیت بالاتر مراقبت، تشخیص و مداخله برای بیماران باشد. بنابراین، انتخاب شیوه‌های مناسب آموزش بالینی اهمیت بسیاری دارد. یادگیری تسلط‌یاب، یکی از مدل‌های یادگیری محسوب می‌شود که در آن پیشرفت آموزش وابسته به زمان نیست، بلکه بستگی به عملکرد دارد و فراگیر تا زمانی که به سطح مطلوب یادگیری برسد، به طور مکرر مورد سنجش قرار می‌گیرد. میزان نهایی یادگیری برای همه یکسان، اما زمان دستیابی به حد مطلوب، عامل متغیر است. مطالعه حاضر با هدف مرور متون موجود در زمینه تأثیر روش یادگیری تسلط‌یاب بر آموزش بالینی دانشجویان علوم پزشکی انجام ‌شد. روش کار: این پژوهش مروری نظام‌مند، با بهره‌گیری از بانک‌های اطلاعاتی معتبر و مقالاتی که به زبان‌های انگلیسی و فارسی از سال 1990 تا 2016 به بررسی روش یادگیری تسلط‌یاب در آموزش بالینی پرداخته بودند، صورت گرفت. در جستجوی اولیه، ۵۰۳ مقاله با کلید واژه‌های فارسی «آموزش بالینی و یادگیری تسلط‌یاب» و کلید واژه‌های انگلیسی «Mastery learning و Clinical education» یافت شد. پس از بررسی چکیده‌ها، 50 مقاله مرتبط انتخاب گردید و در نهایت، 26 مقاله مورد بررسی نهایی قرار گرفت. یافته‌ها: یادگیری تسلط‌یاب منجر به افزایش تسلط در انجام مهارت‌ها، کاهش عوارض مداخلات، افزایش اعتماد به ‌نفس دانشجویان، کاهش زمان مهارت‌ها، افزایش دانش و بهبود مهارت‌های ارتباطی می‌شود. همچنین، این روش در بین رشته‌های پزشکی، پرستاری و کاردرمانی و دانشجویان و کارکنان انجام گرفته و سودمند بوده است. نتیجه‌گیری: یادگیری تسلط‌یاب روش مناسبی برای آموزش مهارت‌های بالینی به دانشجویان می‌باشد و با توجه به مزایای این روش، می‌توان از آن در جهت آموزش دانشجویان رشته‌های مختلف پزشکی استفاده نمود.