نقش کاربرد براسینواسترویید بر تحمل به تنش کم آبی سرخارگل (.Echinacea purpurea L)

خشکی می ­تواند اثر شدیدی بر رشد گیاهان داشته باشد. به ­منظور بررسی اثر کاربرد براسینواسترویید در تحمل به تنش کم ­آبی سرخارگل آزمایشی به‌صورت کرت­ های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک­ های کامل تصادفی در سه تکرار و در شهرستان مهاباد اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل رژیم آبیاری به­ عنوان فاکتور اصلی در سه سطح (آبیاری پس از 70، 120 و 170 میلی ­متر تبخیر از تشتک کلاس A)، کاربرد سورفکتانت (در دو سطح بدون و با غلظت نیم لیتر در هکتار) به ­عنوان فاکتور فرعی و محلول ­پاشی 24-اپی براسینواسترویید (در سه سطح شاهد (صفر)، 8-10 و 7-10 مولار) به ­عنوان فاکتور فرعی فرعی بودند. در این پژوهش صفات رنگدانه­ های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل)، رنگدانه­ های کمکی (کارتنوئیدها، آنتوسیانین­ ها، فلانوئیدها و ترکیبات فنلی)، شاخص سبزینگی، هدایت روزنه ­ای، میزان مالون ­دی آلدهید، عملکرد اقتصادی (عملکرد ساقه، برگ و گل)، درصد اسانس و عملکرد اسانس اندازه­ گیری شدند. براسینواسترویید موجب کاهش اثرات مخرب تنش بر میزان کلروفیل a شد. تنش آبی میزان کلروفیل a را 28 درصد کاهش داد. با کاربرد براسینواسترویید (7-10 مولار) میزان تغییرات کلروفیل 35 درصد افزایش داشت. تنش آبی شاخص سبزینگی را 25 درصد کاهش داد. با کاربرد براسینواسترویید (7-10 مولار) شاخص سبزینگی 8 درصد افزایش یافت. کاربرد براسینواسترویید (7-10 مولار) موجب افزایش میزان کارتنوئیدها، آنتوسیانین ­ها و فلانوئیدها به­ ترتیب 17، 59 و 50 درصد شد. استفاده از غلظت 7-10 مولار براسینواسترویید در شرایط تنش باعث افزایش 13 درصدی در هدایت روزنه‌ای در مقایسه با عدم استفاده از آن گردید. نتایج رگرسیونی پیش­بینی عملکرد نشان داد، هدایت روزنه­ ای، میزان مالون ­دی ­آلدهید و میزان کلروفیل a نقش مهمی در پیش­ بینی عملکرد دارند. نتایج این پژوهش نشان داد که تنش کم‌آبی سهم تعیین‌کننده‌ای بر کاهش فاکتورهای اساسی در رشد سرخارگل دارد؛ اما کاربرد براسینواسترویید و محلول سورفکتانت تحمل به تنش کم‌آبی را در این گیاه دارویی افزایش داد.