نقش پرستار در سازگاری جانبازان قطع عضو

مقدمه: هرگونه نقص در اعضای بدن نه تنها یک آسیب جسمی محسوب می شود، بلکه آسیب های اجتماعی و روانی- احساسی را نیز به دنبال دارد و می تواند جنبه های مختلف زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از الگوهای کاربردی و مؤثر در پرستاری که به طور خاص به موضوع سازگاری توجه کرده، الگوی سازگاری روی» است. هدف از تدوین این مقاله معرفی نقش پرستاردر سازگاری جانبازان قطع عضو با استفاده از این الگو می باشد. مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری میباشد که بر پایه اطلاعات جمعآوری شده از جستجوی منابع اینترنتی و مطالعات کتابخانهای سالهای 2014- 2000 تدوین گردیده است. یافته ها: مدل سازگاری روی، یک چهارچوب مفید جهت ارائه مراقبت پرستاری به بیماران در مراحل حاد، مزمن و انتهایی بیماری می باشد. نتایج بیشتر مطالعات، بیانگر بهبود فعالیتهای پرستاری، تمرکز، سازماندهی و هدایت افکار و اعمال پرستاران در مراقبت از بیماران مزمن و افزایش پاسخ های سازگار در بیماران و به دنبال آن افزایش سازگاری، پس از مداخلات پرستاری بوده است. بحث و نتیجه گیری: الگوی سازگاری روی، بر ارتقاء سازگاری متمرکز گردیده و سهم قابل توجهی در سلامتی و ارتقاء کیفیت زندگی بیماران دارد. بیشتر نتایج پژوهش های انجام شده، حاکی از آن است که الگوی سازگاری روی، می تواند چارچوبی مناسب در بررسی، مراقبت و انجام مداخلات و درنهایت کنترل بیماری های مزمن و افزایش میزان سازگاری در بیماران ازجمله گروه های مختلف جانبازان باشد.