نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب‌آوری و کیفیت زندگی والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری

هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب‌آوری و کیفیت زندگی در والدین کودکان دارای اختلال یادگیری، می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه‌ی آماری این تحقیق شامل 150 نفر از والدین کودکان  ناتوان یادگیری استان آذربایجان شرقی در سال 1393 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری، داده‌ها از پرسشنامه‌ی هوش اخلاقی لنیک و کیل، مقیاس هوش اجتماعی تت، مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسن استفاده شد. سپس داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تاب‌آوری والدین با متغیر هوش اجتماعی (423/0=r)، خرده مقیاس درست کاری هوش اخلاقی (544/0=r)، خرده مقیاس بخشش هوش اخلاقی (273/0=r)، خرده مقیاس مسئولیت پذیری هوش اخلاقی (282/0=r) و خرده مقیاس دلسوزی هوش اخلاقی (341/0=r) رابطه‌ی مثبت و معنی دار وجود دارد. بین کیفیت زندگی والدین کودکان ناتوان یادگیری با متغیر هوش اجتماعی (344/0=r)، مؤلفه‌ی دلسوزی (330/0=r)، مؤلفه‌ی مسئولیت پذیری  (233/0=r)، مؤلفه‌ی بخشش (446/0=r) و مؤلفه‌ی درست کاری هوش اخلاقی (253/0=r) رابطه‌ی مثبت و مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه  به روش Enter نشان داد که متغیر هوش اجتماعی و  خرده مقیاس‌‎های هوش اخلاقی در تبیین کیفیت زندگی 6/41% و  تاب‌آوری والدین دارای کودکان ناتوانی یادگیری 4/41%  سهم دارند.