نقش نظام آموزش عالی در پیوند میان توسعه علم و تحکیم صلح

عمده نقش‌هایی که برای آموزش عالی ایرانی- اسلامی در نظر گرفته می‌شود در قالب تربیت نسل متخصص و کارآمد علمی، ترویج و ارتقای دانش ملی و از رهگذر اتخاذ تدابیر و سیاست‌های کلان آموزشی و مساعد کردن زمینه لازم برای توسعه کشور خلاصه می‌شود. به این منظور نظام آموزش عالی از مهم‌ترین سازوکارهای توسعه علمی و کارآمدی در کشور محسوب می‌شود که با طیف قابل ملاحظه‌ای از نسل‌های مختلف جامعه از قشر جوان، متخصص، باتجربه و پویا تشکیل می‌شود. با این حال، از سوی دیگر، نظام آموزش عالی، به مفاهیمی متعالی، که متجلی ارزش‌های موجود در متن جامعه است،  از جمله صلح که از دیرباز ضامن پیوند اجزا و عناصر اجتماع است، بی‌اعتنا نیست و با الهام از مفاهیم و مقولات ارزشی که علاوه بر مفاهیم اخلاقی، ریشه در فرهنگ، باور و حتی قوانین موجود دارند، می‌کوشد تا به بهترین نحو ممکن به اعمال خطی مشی و سیاست‌هایش جامه عمل بپوشاند. از این حیث، آموزش عالی، ضمن لزوم توجه به مفهوم و کارکرد صلح در جامعه بین‌المللی، به برقراری پیوند وثیق میان صلح و توسعه علم در مرزهای ملی می‌پردازد که توسعه بومی دانش در چارچوب قلمروهای حاکمیتی دولت‌ها، خود، به تحول مفهوم علم در سطح بین‌المللی می‌انجامد و از این رهگذر، هم زمینه‌های استقرار صلح فراهم می‌شود و هم توسعه علمی مهیا می‌گردد. این مقاله ضمن تأملی در ارتباط ماهوی صلح و توسعه علم، و لزوم توجه جدی نظام آموزش عالی به این مهم، به بررسی سازوکارها و چارچوب‌های عملی برقراری پیوند میان تحکیم صلح و ترویج علم در قالب این نظام پرداخته است.