نقش مهندسان آلمانی در معماری معاصر ایران (با تأکید بر دورۀ پهلوی اول بین سال‌های 1304 تا 1320)

بیان مسئله: آلمان همواره یکی از شرکای مهم اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ایران بوده است. در دوران حکومت پهلوی اول کشور آلمان نقش ملموسی در شکل‌گیری برخی مراکز دانشگاهی، اقتصادی و صنعتی در ایران داشت. از این‌رو عده‌ای متخصص و صاحب‌نظر آلمانی در حوزه‌های مختلف نظیر صنعت، اقتصاد و اساتید برجستۀ دانشگاه، زمینه را برای بنیان‌کردن کشوری مدرن فراهم کردند، بالطبع معماری نیز در کنار سایر پدیده‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دستخوش تغییرات اساسی شد و معماران آلمانی در این جریان نقش ویژه‌ای ایفا کرده‌اند.هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش متخصصان آلمانی‌ در معماری معاصر ایران است تا در نهایت به تبیین دستاوردها و ویژگی‌های آثار معماران و متخصصان آلمانی‌ای بپردازد که در ایران حضور داشته‌اند.چارچوب نظری تحقیق: با قدرت‌گرفتن رضاشاه روابط ایران و آلمان به‌تدریج از مرحلۀ سردی که جنگ جهانی اول موجبات آن را فراهم کرده بود خارج شد، و از طرف دیگر در سال‌های دهۀ سوم قرن بیستم آلمان دوباره درصدد برآمد تا روابط خود را با ایران گسترش دهد، از همین رو مراودۀ بین دو کشور، زمینۀ حضور متخصصان و مهندسان آلمانی را در ایران فراهم کرد.روش تحقیق: در این پژوهش از روش تحقیق تاریخی تفسیری و همچنین روش توصیفی و تحلیلی به ‌صورت آمیخته استفاده‌ شده است. بر این اساس با بهره‌گیری از منابع تاریخی و منابع اسنادی به شناسایی و معرفی متخصصان آلمانی و نقش آنها در ایران و بازتاب آن بر جنبه‌های مختلف معماری معاصر پرداخته خواهد شد.نتایج تحقیق: تأثیر مهندسان آلمانی بر معماری ایران را می‌توان در سه بخش دسته‌بندی کرد:1. افزایش کیفیت ساخت و تحول در روند معماری سنتی ایران از طریق به‌‌کارگیری مصالح نوین؛2. زمینۀ طراحی عملکردهای جدید؛ و 3. بخش زیبایی‌شناسی و نمادپردازی.