نقش مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری(IOS) در سیاست تأمین مالی

در این مقاله با استفاده از 10125 داده استخراج‌شده از 225 شرکتِ با ماهیت غیر‌مالی و ارزش ویژه غیر منفی که طی سال‌های 1390 تا 1394 در تابلوی شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، فعال بودند، شواهدی از تئوری قراردادها در رابطه با تأثیر مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری روی سیاست‌های تأمین مالی شرکت‌ها ارائه شده است. در این مطالعه برای دستیابی به نتایج قابل اعتماد و اجتناب از پیامدهای دوره‌های محدود زمانی، از رگرسیون داده‌های ادغام شده به‌عنوان مدل آماری استفاده شده است. برای کمی کردن مفهوم مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری و اختیارات واقعی مربوط به آن‌ها از نسبت ارزش بازاری به دفتری دارایی‌ها، نسبت ارزش بازاری به دفتری سهام، معکوس نسبت قیمت به عایدات و معیار استخراج شده از تحلیل عاملی استفاده شده است. سیاست تأمین مالی نیز با استفاده از نسبت ارزش بازاری بدهی‌ها به حقوق صاحبان سهام استخراج شد. نتایج نشان می‌دهند که پس از کنترل تأثیرات اندازه شرکت‌ها و نیز قابلیت سودآوری آن‌ها،  رابطه معکوس معناداری بین فرصت‌های سرمایه‌گذاری و رشد  و استفاده از بدهی در ساختار سرمایه شرکت‌های مورد بررسی وجود دارد. نتایج به‌دست‌آمده با تبیین‌های تئوریک که در تئوری مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری و قراردادها فی‌مابین ذی‌نفعان در شرکت مطرح شده است سازگار می‌باشند.