نقش مؤلفه های تفکر انتقادی در پیش‌بینی خودکارآمدی دانشجویان پزشکی (مطالعة موردی: دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان)

هدف این پژوهش، بررسی نقش مؤلفه­های تفکر انتقادی در پیش­بینی خودکارآمدی (تلاش، خودتنظیمی و پشتکار) در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوة گردآوری داده­ها، توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری این پیمایش  6089 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است که با روش نمونه­گیری تصادفی و با استفاده از فرمول حجم نمونة کوکران تعداد 361 نفر از آنها برای نمونة پژوهش انتخاب شد و برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامة استانداردشده و محقق­ساخته استفاده  شده است. روایی محتوایی پرسشنامة محقق­ساخته در این پژوهش نیز ازطریق بازبینی کارشناسان این حوزه تأیید شده و سپس پایایی کل پرسشنامه به­روش آلفای کرونباخ 90/0 محاسبه شده است. برای تحلیل داده­ها، نرم­افزار آماریSPSS 20  به کار گرفته شده است. نتایج به­دست­آمده با توجه به فرضیات پژوهش نشان می­دهد مؤلفه­های بلوغ شناختی و درگیری ذهنی از ابعاد گرایش به تفکر انتقادی، روی تلاش دانشجویان تأثیرگذار است؛ اما مؤلفة خلاقیت نتوانست تلاش دانشجویان را پیش­بینی کند. مؤلفه­های خلاقیت و درگیری ذهنی نیز توانست خودتنظیمی دانشجویان را پیش­بینی کند؛ اما بلوغ شناختی روی خودتنظیمی دانشجویان تأثیرگذار نبود و درنهایت، ابعاد گرایش به تفکر انتقادی (خلاقیت، بلوغ شناختی و درگیری ذهنی) پشتکار دانشجویان را پیش­بینی کرد؛ به عبارت دیگر، ابعاد تفکر انتقادی بر پشتکار دانشجویان تأثیرگذار بود. به طور کلی، مؤلفه­های تفکر انتقادی به­جز در چند مؤلفه بر خودکارآمدی دانشجویان تأثیرگذار است و آن را  پیش­بینی می­کند.