نقش عوامل روان‌شناختی در پیش‌بینی اختلال عملکرد روزانه بیماران مبتلا به درد مزمن

مقدمه: پرداختن به موضوع درد مزمن، به عنوان یکی از فراگیرترین مشکلات  جسمانی اهمیت دارد. مطالعات مختلف حاکی از آنند که هیجانات و تنظیم آن­ها، مولفه­های شناختی، خودکارآمدی و نیز الگوهای انعطاف­ناپذیر رفتار می­تواند مولفه­های مربوط به درد نظیر اختلال عملکرد بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. این که آیا این متغیرها از قدرت پیش­بینی هم برخوردارند، هدف پژوهش حاضر است. روش­کار: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، به شیوه نمونه­گیری در دسترس، 345 بیمار مراجعه­کننده طی زمستان 1395 تا تابستان 1396، به کلینیک­های درد، روماتولوژی و طب سوزنی شهر مشهد، انتخاب شدند. بیماران پرسش­نامه­های انعطاف­ناپذیری درد (PIPS)، سبک­های دلبستگی (RQ)، تنظیم هیجان (ER) و  چندوجهی درد را تکمیل کردند. داده­ها با آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و نرم­افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته­ها: رابطه بین متغیرهای پیش­بین، سبک­های دلبستگی، خودکارآمدی، انعطاف­ناپذیری و راهبردهای تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد و فرونشانی) با اختلال در عملکرد روزانه بیماران مبتلا به درد مزمن، معنی­دار بود (01/0=P). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای انعطاف­ناپذیری، ارزیابی مجدد، دلبستگی ایمن و خودکارآمدی قادر به پیش­بینی اختلال در عملکرد روزانه­ی بیماران درد مزمن بودند. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، متغیرهای مذکور، قادر به تبیین 34 درصد از اختلال در عملکرد روزانه­ی بیماران درد مزمن بودند که ضرورت توجه به این متغیرهای روان­شناختی را در این بیماران مشخص می­کند.