نقش شناسائی شاخصهای ارزیابی فناوری در توسعه آموزش های مهندسی

از ارکان اصلی سیاستهای تولید علم و توسعه فناوری یک کشور ارزیابی منظم فعالیتهای مربوط به آن است. سطح و میزان فعالیتهای فناوری را می‌توان برای یک کشور و در سطوح مختلف بین‌المللی، ملّی و برای مؤسسات فناور شامل پژوهشکده‌ها و مراکز رشد و فناورانه و در آخر برای فعالیتهای  افراد فناور شناسایی و ارزیابی کرد. نتایج این ارزیابی می‌تواند به بهبود عملکرد و در صورت نیاز بازنگری مستمر اهداف، ساختارها، روشهای اجرایی و از همه مهم‌تر اصلاح روشهای متناسب آموزش مهندسی با نیازهای فناوری کشور و تحولات جهانی منجر شود. در این مقاله با معرفی شاخصهای ارزیابی فناوری در سه سطح  کشوری، مؤسسه‌ای و فردی، ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم بین ارزیابی با توسعه و بهبود آموزش مهندسی بررسی شده است. راهکارهای به دست آمده از این نتایج می‌تواند سبب توسعه آموزش مهندسی در کشور و جهتگیری آن به سمت تربیت مهندسانی با تواناییهای  فناورانه بشود.