نقش سرمایۀ اجتماعی در اشتغال‏پذیری دانشجویان رشته‏های کشاورزی: مورد مطالعه؛ پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

با توجه به اهمیت اشتغال‌پذیری دانش‌آموختگان به عنوان شاخصی از کیفیت آموزش عالی و همچنین سرمایۀ اجتماعی به عنوان متغیری کلیدی در کارایی این نظام، بررسی رابطۀ این دو متغیر ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین، هدف کلی این پژوهش، بررسی نقش ابعاد سرمایۀ اجتماعی در میزان اشتغال‏پذیری دانشجویان رشته‏های کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان سال سوم و چهارم رشته‏های کشاورزی این پردیس است (715 N =)، که 190 نفر از آنان(n = 190)  با استفاده از فرمول کوکران به روش نمونه‏گیری طبقه‏ای تصادفی با انتساب متناسب برای مطالعه انتخاب شدند. داده‏ها از طریق پرسشنامه‏ای متشکل از سه بخش ویژگی‏های فردی و دو متغیر اصلی اشتغال‏پذیری و سرمایۀ اجتماعی، گردآوری شد. به‏منظور بررسی روایی و پایایی متغیرهای نهفته و آزمون مدل مفهومی پژوهش از روش مدل‏سازی معادلات ساختاری با به­کارگیری نرم‏افزار LISREL8.80 استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی (CFA)، روایی و پایایی متغیرهای نهفتۀ پژوهش را تأیید کرد. نتایج مدل‏ ساختاری پژوهش نشان داد که پنج بعد از ابعاد هفت‏گانه سرمایۀ اجتماعی یعنی ارزش‏های اجتماعی، عضویت در شبکه‏های اجتماعی، انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی و تبادل دانش، تأثیر مثبت و معنی‏داری بر اشتغال‏پذیری دانشجویان مورد مطالعه داشته است.