نقش سرمایۀ اجتماعی بر عملکرد شغلی با میانجیگری کار تیمی (مطالعۀ موردی: کارکنان دانشگاه بوعلی سینا)

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش سرمایۀ اجتماعی بر عملکرد شغلی با میانجیگری کار تیمی بود. روش پژوهش، کمّی، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی و رویکرد مدل‌سازی معادلۀ ساختاری کوواریانس‌محور است. جامعۀ پژوهش، کلیّۀ کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بودند که از این جامعه با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و بر مبنای جدول مورگان، نمونه‌ای به حجم 254 نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ سرمایۀ اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998)، پرسش‌نامۀ کار تیمی لنچیونی (2004) و پرسش‌نامۀ عملکرد شغلی پاترسون (1963) استفاده شد. پایایی و روایی ابزار با تکنیک‌های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل مسیر تأییدی با استفاده از نرم‌افزار lisrel استفاده شد. نتایج نشان داد سرمایۀ اجتماعی و کار تیمی، اثر مثبت بر عملکرد شغلی کارکنان در سطح 05/0 دارد. سرمایۀ اجتماعی به‌واسطۀ کار تیمی، اثر مثبت و معنادار بر متغیر عملکرد شغلی کارکنان در سطح 05/0 دارد. همچنین متغیرهای سرمایۀ اجتماعی و کار تیمی، 24 درصد واریانس متغیر عملکرد شغلی کارکنان را تبیین می‌کند.