نقش رویکرد منظرین در ارتقای رضایتمندی از محیط شهری

بیان مسئله: رضایتمندی فرایند داوری مثبت نسبت به پدیده‌ها است و تحت ‌تأثیر مؤلفه‌هایی ایجاد می‌شود که این مؤلفه‌ها به پایگاه نظری مورد مطالعۀ آن وابسته است. امروزه در شهرها شاهد افزایش کمّی پروژه‌های منظر شهری هستیم؛ اما این مسئله که چرا این پروژه‌ها از نظر کیفی نتوانسته‌اند رضایت مخاطب را جلب کنند و تأثیر عمده‌ای در کیفیت محسوس شهر و داوری مثبت شهروندان برجای بگذارند، محل پرسش است. بنابراین، سؤال اصلی این پژوهش این است که چه نسبتی میان مؤلفه‌های رویکرد منظرین و مؤلفه‌های رضایتمندی وجود دارد؟ هدف: هدف پژوهش، افزایش میزان رضایتمندی مخاطب از پروژه‌های منظر شهری و به‌ تبع آن از شهر، و تعریف پایگاه اختصاصی برای پروژه‌های منظر شهری است.روش تحقیق: روش تحقیق به ‌صورت کیفی و تحلیل محتوای آثار است. ابتدا مفهوم رضایتمندی و متغیرهای تأثیرگذار بر آن بررسی و تعریف جدیدی از رضایتمندی ارائه ‌شده است. سپس در خصوص مفهوم منظر، به مطالعۀ دیدگاه متخصصان پرداخته‌ شده و در نهایت ارتباط میان رویکرد منظرین و مؤلفه‌های تأثیرگذار بر رضایتمندی بررسی شده است.نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که رضایتمندی و رویکرد منظر در توجه به ذهن مخاطب اشتراک دارند؛ اما، صفت اختصاصی رویکرد منظر، در توجه توأمان به هردو وجه عینی و ذهنی پدیده است که اصولاً قادر نیست آنها را به ‌طور مستقل و جداگانه مورد توجه قرار دهد؛ در نتیجه، به این دلیل که حتی فاکتورهای عینی نیز برحسب تفسیر ذهنی دگرگون می‌شوند، رویکرد منظر برای کسب رضایتمندی شرایط بهتر و مناسب‌تری را فراهم می‌کند؛ زیرا براساس این رویکرد عین و ذهن برای معرفی یک پروژه عملکردی هم‌زمان دارند و اگر یک فضای شهری به عنوان یک منظر شناخته شود، دیگر قابلیت تفکیک ابعاد مختلف آن، از جمله ماده و معنا، وجود ندارد.