نقش راهبردهای مقابله با تنیدگی و رضایت‌مندی زناشویی بر سلامت عمومی مادران کودکان اتیستیک

هدف پژوهش حاضر مطالعه نقش راهبردهای مقابله با تنیدگی و رضایت‌مندی زناشویی بر سلامت عمومی مادران کودکان اتیستیک بود. پژوهش از نوع کاربردی و شیوه‌ی انجام گرفتن آن همبستگی است. جامعه آماری شامل همه مادران کودکان اتیستیک شهر تهران در سال 1391 بود که از بین آنان 63 نفر از مادران به عنوان شرکت‌کننده در پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از چهار ابزار پرسشنامه ارتباط اجتماعی (راتر و همکاران، 2003) به منظور تشخیص اختلال اتیستیک، مقیاس‌های سلامت عمومی (گلدبرگ،1972)، سیاهه مقابله با موقعیت‌های تنیدگی زا اندلر و پارکر (1990) و مقیاس رضایت‌مندی همسران افروز (افروز و قدرتی، 1390) در پژوهش به‌کاربرده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین راهبردهای مقابلۀ مسئله مدار و رضایت‌مندی زناشویی و داشتن سلامت عمومی رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که راهبردهای مسئله مدار و هیجان مدار توانستند سلامت عمومی را به طور معنادار پیش‌بینی کرده و راهبرد اجتنابی به طور معنادار توان پیش‌بینی سلامت عمومی را نداشت. همچنین چهار مؤلفه از مقیاس رضایت‌مندی زناشویی بهترین پیش‌بینی کننده‌های سلامت عمومی مادران بودند. نتایج بیانگر آن است که با وجود آنکه داشتن کودکی با اختلال‌های اتیستیک تنش‌هایی برای والدین آنان و به ویژه مادران دارد، داشتن رضایت‌مندی زناشویی و به‌کارگیری راهبردهای حل مسئله در مقابله با تنیدگی به عنوان متغیرهای تعدیل گر می‌تواند به سلامت و بهزیستی روانی آنان کمک نماید.