نقش بنیان های جغرافیایی در توسعه کالبدی شهر مطالعه موردی: منطقه 2 شهری تهران

به طور کلی همواره مابین مطالعات وطرح‌های توسعه شهری ومسائل مختلف جغرافیایی در راستای تحقق توسعه کالبد موزون شهری یا همان توسعه پایدار شهری یک ارتباط منطقی و تنگاتنگ وجود دارد ولی متأسفانه در زمان‌های گذشته وحتی در عصرحاضر کمترین توجه به مؤلفه‌های جغرافیایی و بستر محیط طبیعی در الگوهای توسعه شهری شده است. در همین راستا در پژوهش حاضر یکی از روش‌های مهم تحقیق، روش همبستگی می‌باشد که چگونگی تأثیر گذاری پدیدهای مختلف طبیعی و انسانی بر روی یکدیگر را نشان می‌دهد. در واقع در این پژوهش تأثیرات اصلی بنیان‌های جغرافیایی موجود در گستره مورد مطالعه همانند تأثیرات توپوگرافی، ژئوفورفولوژی، اقلیم و... در رابطه با چگونگی جهت‌گیرهای توسعه کالبد شهری وهمچنین چگونگی محدودیت‌ها و فرصت‌های ناشی از عوامل محیط طبیعی بر روی توسعه شهری، مورد مطالعه قرار گرفته است. در نهایت باید عنوان شود که راهکار اصلی تحقق توسعه پایدار شهری، منوط به کاربست تمامی مؤلفه‌های جغرافیایی درالگوهای شهرسازی می‌باشد.