نقش برندسازی کارفرما بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون‌های منتخب ورزشی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برند کار فرما بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون‌های ورزشی ایران انجام شده است. روش شناسی: این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی/ همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 300 نفر از روئسا، نائب رئیسان، اعضای مجمع، کارشناسان، دبیران، مدیران کمیته‌ها، مربیان و داوران مطلع در 15 فدراسیون‌ ورزشی منتخب می‌باشد. با استفاده از روش سرشماری، نمونه آماری برابر با جامعه در نظر گرفته شد و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های برندسازی کارفرمایی برتون، اوینگ و هاه (2005)، عملکرد سازمانی یانگ و همکاران (2004) و عملکرد فردی پترسون (1992) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها در راستای آزمون فرضیه‌ها و مدل‌سازی از مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد و داده‌های پژوهش با استفاده از نرم افزار pls و spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت، برند-سازی کار‌فرمایی، سهم قابل توجهی در تبیین عملکرد سازمانی (70/0=β، 03/8=t) و عملکرد فردی (92/0=β، 47/10=t) و همچنین عملکرد فردی اثر معنی داری بر عملکرد سازمانی (94/0=β، 22/10=t) دارا است. همچنین مدل اثر برندسازی کارفرمایی بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون‌های ورزشی ایران دارای برازش می‌باشد.نتیجه گیری: طبق یافته‌های پژوهش، پیاده‌سازی برند کارفرما در فدراسیون‌های ورزشی موجب افزایش عملکرد و کارایی آنها می‌شود و مدیران و سیاست‌گذاران فدراسیون‌های ورزشی می‌توانند از برندسازی به عنوان اهرمی جهت توسعه عملکرد بهره گیرند.کلید واژه‌ها: برندسازی کارفرمایی، عملکرد سازمانی، عملکرد فردی، فدراسیون‌های ورزشی ایران.