نقش الگوهای تعاملی و رفتارهای مراقبتی در پیش بینی تعهد زناشویی

تعهد یکی از پیش­بینی کننده­های مهم تمایل افراد برای ماندن در ازدواج و عاملی تعیین­کننده در طول مدت و کیفیت آن است. با توجه به اهمیت عوامل فرهنگی در این زمینه، هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش الگوهای تعاملی و رفتارهای مراقبتی افراد متاهل در پیش­بینی تعهد زناشویی آنان بود. برای این منظور، 120 نفر از  افراد متاهل شهر تهران به صورت دردسترس از هر یک از 5 منطقه تهران (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) انتخاب و از نظر تعهد زناشویی، تعامل زوجین و رفتارهای مراقبتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل نشان داد که الگوی ارتباطی مثبت و منفی بین همسران، توانایی پیش­بینی تعهد اخلاقی و شخصی را دارد. همچنین رفتار مراقبتی حفظ نزدیکی و حساس، توانایی پیش­بینی تعهد اخلاقی، و رفتار مراقبتی حساس و وسواس­گونه، توانایی پیش­بینی تعهد شخصی را دارند. به علاوه، الگوی ارتباطی مثبت و منفی، رفتار مراقبتی حساس و رفتار مراقبتی کنترل کننده، توان پیش بینی تعهد اخلاقی را دارند، و رفتار مراقبتی حفظ نزدیکی و الگوی ارتباطی مثبت، توان پیش­بینی تعهد شخصی را دارند. نتایج پژوهش نشان داد که الگوهای ارتباطی و سبک مراقبتی افراد متاهل که بر مبنای سبک دلبستگی آنها شکل می گیرد، نقش مهمی در میزان تعهد زناشویی آنان دارند. بنابراین می­توان با تقویت الگوهای ارتباطی و رفتارهای مراقبتی مثبت در روابط زوج به تقویت تعهد شخصی و اخلاقی آنها کمک کرد.