نقش استرس در ارتباط هوش هیجانی با سلامت روانی در داوران لیگ برتر فوتبال ایران

ایران بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و به‌صورت میدانی انجام گرفته است. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ داوران و کمک‌داوران لیگ برتر فوتبال ایران (فصل 92-1391) تشکیل دادند (79=N) و نمونۀ آماری برابر با کل جامعه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه­گیری شامل سه پرسشنامۀ سلامت عمومی (GHQ-28)، استرس شغلی (جان شرمربورن، 1974) و هوش هیجانی (برادبری و گریوز، 1993) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه­ها را استادان و متخصصان تربیت­ بدنی تأیید کردند و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها از شاخص­های توصیفی و آزمون­های آماری t تک‌نمونه­ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش هیجانی با سلامت روانی رابطۀ  مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما بین استرس شغلی با سلامت روانی و استرس شغلی با هوش هیجانی رابطۀ معناداری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که استرس شغلی به‌تنهایی نمی­تواند سلامت روانی داوران را پیش­بینی کند. از طرفی استرس شغلی به‌همراه هوش هیجانی پیشگوی مناسبی برای سلامت روانی داوران است. بدین معنا که با افزایش هوش هیجانی و کاهش استرس شغلی سلامت روان داوران بهبود می­یابد.