نقد روانشناسی شخصیت در اشعار متنبی
Authors
Abstract:
نقد روانشناسی یکی از حوزههای جدید نقد ادبی به شمار میرود که ناقد در آن بر اساس اصول علم روانشناسی به نقد و تحلیل اثر ادبی میپردازد. پژوهش حاضر به نقد روانشناسی شخصیت در اشعار متنبی تحت عنوان نبرد، تعارض و کشمش بین سطوح سه گانة شخصیت: نهاد، خود و فرا خود، میپردازد. اهداف این گفتار عبارتند از: الف) پرهیز از قلم فرسایی و دخالت دادن سلیقة شخصی در امر نقد مطالب و استناد مطالب به علم روانشناسی. ب) بیان کشمکش و تعارض بین سطوح سه گانة شخصیت. ج) بیان نقش مهم خود "ego" در ساختار شخصیت متنبی به عنوان عامل نظم دهنده در شخصیت. د) بیان مکانیسمهای دفاعی- روانی بکار گرفته شده توسط متنبی. این نوشتار با شیوة تحلیل محتوا و بر اساس نظریة شخصت فروید (بدون توجه به مسائل جنسی) و به روش کتابخانهای انجام گرفته است. از نتایج به دست آمدة این پژوهش، تعارض و کشمکش در سطوح سهگانة شخصیت متنبی است. این تعارض به شکل نبردِ «فرا خود» با نهاد و فراخود با «خود» نمود پیدا میکند. همچنین «خود» نقش بسیار مهمی در ساختار شخصیت متنبی ایفا میکند، از یک طرف خواستههای نهاد را برآورده میسازد و از طرف دیگر «خود» را با اهداف آرمانی «فرا خود» هماهنگ میکند. و به این دو بخش شخصیت برای رسیدن به اهدافشان کمک میکند. از نتایج دیگر این پژوهش مکانیسمهای دفاعی- روانی متعددی است که متنبی برای رهایی از فشار روانی آنها را به کار برده است.
similar resources
مدح در اشعار متنبی و حافظ
پیشینه مدح در شعر عربی به عصر جاهلیت می رسد؛ ولی مدح در شعر فارسی، به تقلید از عروض عربی، از قرن سوم هجری شروع شده است. در دوران حیات متنبی و حافظ، مدح رواج فراوان یافته و شاعران بسیاری به مدیحه سرایی مشغول بود هاند. جایگاه و موقعیت مدح در دیوان متنبی و حافظ، با یکدیگر تفاوت فاحشی دارد. در حالی که حدود 90 % دیوان متنبی را مدح تشکیل می دهد، تنها 7% دیوان حافظ به مدح اختصاص یافته است. این دو شاعر...
full textغزل در اشعار سعدی و متنبی
سعدی و متنبی هر دو از شاعران بزرگ و نامی ایران و عراق بهشمار میآیند که در برخی از وجوه تفکر و نحوة بیان و نوع بینش و هنر تصویرگری و جوشندگی طبعی بسیار نزدیک به یکدیگر دارند. در این پژوهش، غزل و بهتبع آن، عشق و عاشق و معشوق در اشعار این دو شاعر و در راستای آن، مضامین و دیدگاههای مشترک آنان دربارة این سه مقوله بررسی شده است.
full textمدح در اشعار متنبی و حافظ
پیشینه مدح در شعر عربی به عصر جاهلیت می رسد؛ ولی مدح در شعر فارسی، به تقلید از عروض عربی، از قرن سوم هجری شروع شده است. در دوران حیات متنبی و حافظ، مدح رواج فراوان یافته و شاعران بسیاری به مدیحه سرایی مشغول بود هاند. جایگاه و موقعیت مدح در دیوان متنبی و حافظ، با یکدیگر تفاوت فاحشی دارد. در حالی که حدود 90 % دیوان متنبی را مدح تشکیل می دهد، تنها 7% دیوان حافظ به مدح اختصاص یافته است. این دو شاعر...
full textغزل در اشعار سعدی و متنبی
سعدی و متنبی هر دو از شاعران بزرگ و نامی ایران و عراق بهشمار میآیند که در برخی از وجوه تفکر و نحوة بیان و نوع بینش و هنر تصویرگری و جوشندگی طبعی بسیار نزدیک به یکدیگر دارند. در این پژوهش، غزل و بهتبع آن، عشق و عاشق و معشوق در اشعار این دو شاعر و در راستای آن، مضامین و دیدگاههای مشترک آنان دربارة این سه مقوله بررسی شده است.
full textبررسی تطبیقی اشعار مدحی عنصری و متنبی
چکیده ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری بلخی ، یکی از بزرگترین قصیدهسرایان و مدیحهگویان ادب فارسی است . او ملکالشعرای دربار سلطان محمود غزنوی بود و پایه و منزلت وی آنچنان بود که اکثر شعرای آن زمان میبایست به واسطة وی ، قصاید خود را به دربار سلطان محمود معروض دارند . شعر عنصری را در نهایت استحکام و رزانت و متانت دانسته و به خصوص در قصیده و مدیحهسرایی اشعار او را سرمشق شاعران پس از وی پنداشتهان...
full textسیر تحول اغراق در نقد کهن عربی (بررسی موردی اشعار متنبی)
غراق که شامل سه مبحث تبلیغ، مبالغه و غلو است یکی از آرایه های مهم ادبی است که در نقد ادبی در زبان عربی و فارسی جایگاه ویژه ای دارد. و این سخن ناقدان که «احسن الشعر اکذبه» ناظر بر اهمیت همین آرایه ادبی است. در این مقاله با مراجعه به آثاری چون جمهوری افلاطون، نقد شعر ارسطو، و همچنین آثار جاحظ، ابن طباطبا، شمس قیس، و جرجانی، به سیر تحول اغراق پرداخته شده است.
full textMy Resources
Journal title
volume 5 issue 2
pages 193- 216
publication date 2014-02-20
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023