نفوذ ارتش در نظام سیاسی و تصمیم‏ گیری اسرائیل

استدلال این مقاله این است که هرچند اندیشمندان منتقدی نظیر یورام پری، اورن باراک و گابریل شفر به استقلال و نفوذ ارتش اسرائیل در حوزه مدنی اشاره می‏کنند، اما بخش‏های مهمی از این مداخلات را نادیده می‏گیرند که نتیجه آن غافل‏شدن از نکات اساسی در زمینه روابط دولت و ارتش در رژیم صهیونیستی است. نفوذ ارتش اسرائیل در دولت و نهادهای مدنی از چهار طریق عمده صورت‌ می‌پذیرد: ارائه توصیه‌های سیاسی و اطلاعات استراتژیک به دولت، شکل‏دهی به افکار عمومی در اسرائیل، حکمرانی ارتش در مناطق اشغالی به بهانه مقابله با انتفاضة فلسطین و به‏دست‏گرفتن مهم‏ترین پست‌های عرصة سیاست توسط افسران نظامی. این نوشتار این مسئله را مرکز توجه قرار خواهد داد که هرچند ارتش اسرائیل در پیشبرد اهداف خود در برخی برهه‌های زمانی ناموفق بوده است، اما با کاربست سازوکارهای متعددی در سیاست‌های این رژیم تأثیری عمیق می‌گذارد.