نظامی؛ سخنگوی ایران انسانی

نظامی گنجوی به عنوان برجسته ترین سرایندة مثنوی های بزمی در قرن ششم متفاوت از متقدمان و معاصران، همة سعی و کوشش خود را به کار می گیرد تا از مفاهیم مرسوم و متداول عصر خود پا را فراتر نهد و با رویکردی جدید به شعر، روح انسان گرایی را در آثار خود تثبیت کند و ترویج دهد. نظامی با توسّع و تعمیق این مفهوم در آثار خود، هرگز از دو مقولة قومیت و دیانت غافل نبوده است.لذا سرزمینی را به تصویر می کشد که مردم آن فراتر از دو مفهوم فوق؛ به انسانیت بیشتر اهمیت می دهند. به همین دلیل، در جستجوی آرمان شهر خود از دروازه های شرع در مخزن الاسرار آغاز می نماید و در تبیین مفاهیم فلسفی و حکمی تا اسکندر نامه به پیش می‌رود. با این وصف، می‌توان نظامی را به عنوان سخنگوی ایران انسانی معرفی نمود.