نشانه‌شناسی رمزگان‌های زبانی در سروده «عودة سندباد» از «علی فوده»

یکی از رویکردهای جدید در بررسی­های ادبی که توجّه بسیاری از ناقدان و پژوهشگران را به خود معطوف داشته، واکاوی نشانه­ها و رمزگان­های تشکیل دهنده متون ادبی است. نشانه­شناسی به دانش بررسی نظام­های نشانه­ای مختلف همچون زبان، تصاویر و علامت­های وضعی اطلاق می­شود و یکی از مفاهیم بنیادی آن یعنی رمزگان، به منزله چهارچوبی است که نشانه­ها در آن معنا می­یابند. از آن­جا که ادبیات با علوم انسانی در ارتباط نزدیک است، ناقدان ادبی نیزاز خدمات نشانه­شناسی رمزگان­ها و شیوه­های تأویل آن­ها در بررسی متون، بی­نصیب نمی­مانند. این پژوهش که از نوع کیفی است، به روش توصیفی تحلیلی وبا استفاده از منابع کتابخانه­ای نوشته شده و با هدف نشانه­شناسی مهم­ترین رمزگان‌های زبانی سروده «عودة سندباد» از «علی فوده» (1946 - 1982م) و میزان هماهنگی آن­ها با شرایط زندگی شاعر و نقشی که در انسجام این سروده داشته­اند، انجام شده و در نهایت دریافته است که شخصیّت شاعر و روحیّات وی در رمزگان مربوط به صاحب متن و رمزگان اسطوری تجلّی یافته و انسجام سروده از رهگذر رمزگان فرم و رمزگان روایی حاصل گردیده و میزان ادبیّت آن مرهون دو رمزگان زیبایی شناختی و بینامتنی شعری است.شایان ذکر است که آوردن واژه «سندباد» در عنوان سروده که سبب تداعی داستان این شخصیت اسطوری و کنکاش برای یافتن شباهت میان سراینده این قصیده (علی فوده) و سندباد اسطوری می­شود، مهم­ترین علّت گزینش سروده مذکور جهت نشانه‌شناسی رمزگان­های زبانی آن است.