میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی عوامل موثر در دانش‏آموزان پسر 12-8 ساله‌ی شهر شیراز

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی عوامل موثر در دانش‏آموزان پسر 12-8 ساله‌ی شهر شیراز بود. مواد و روش‎ها: پژوهش کنونی روی 478 دانش‏آموز سالم پسر 12-8 ساله‌ی مدارس ابتدایی شهر شیراز که از راه نمونه‎گیری تصادفی خوشه‎ای چند مرحله‎ای انتخاب شدند، انجام شد. قد و وزن آزمودنی‎ها به روش استاندارد اندازه‎گیری، و نمایه‌ی توده‌ی بدن (BMI) محاسبه گردید. آزمودنی‎های با BMI بالاتر از صدک 95 و بر اساس استاندارد مرکز کنترل بیماری‎ها (CDC) برای سن و جنسیت به عنوان چاق، و با BMI صدک 85 تا 95 به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته شدند. وضعیت خانوار و سطح آمادگی جسمانی توسط پرسش‌نامه‌ی استاندارد بک تعیین شد. یافته‌ها: شیوع چاقی، اضافه وزن و کمبود وزن در دانش‎آموزان 8 تا 12 ساله به ترتیب 1/7، 9/11 و 8/14% بود. یافته‌ها نشان داد نمایه‌ی توده‌ی بدن دانش‏آموزان با سن و میزان تحصیلات والدین ارتباط منفی معنی‏داری دارد (05/0>P). از سوی دیگر، اگرچه نمایه‌ی توده‌ی بدن با میزان ساعت‌های تماشای تلویزیون، مصرف غذاهای آماده، ساعت‌های پرداختن به ورزش و میزان پیاده‏‏روی در طول هفته ارتباط مثبت داشت، اما این ارتباط از لحاظ آماری معنی‏دار نبود. نتیجه‏گیری: از آنجا که هر چه سطح تحصیلات والدین پایین‏تر بود نمایه‌ی توده‌ی بدن دانش‏آموزان افزایش می‏یافت، لزوم آگاهی بیشتر به ویژه خطرات ناشی از چاقی و اضافه وزن دوران کودکی به والدین مورد تاکید قرار می‌گیرد.