مکث در زبان فارسی
author
Abstract:
زبانِ گفتار، هم پدیدههای زنجیری دارد و هم پدیدههای زبرزنجیری. این پدیدهها هریک بهنوبۀ خود بخشی از زبان را میسازد. بدونِ پدیدههای زبرزنجیری (تکیه، آهنگ، زیروبمی، درنگ[1]، مکث[2] و...)، گفتار، مصنوعی و ماشینی بهنظر میرسد. درمیانِ این پدیدهها به پدیدۀ مکث توجه اندکی شده است. این پژوهش با استفاده از روش آواشناسیِ صوتشناختی و با توجه به متغیرهای جامعهشناسیِ زبان، درپی یافتن ویژگیِ آواییِ مکث، بسامد و محل وقوعِ آن، با توجه به دو متغیر سبک و جنسیت، است. دادههای این پژوهش از دو سبکِ محاورهای (مکالمۀ تلفنی) و رسمیِ (اخبار و سخنرانی) انتخاب شدند و با استفاده از نرمافزار پرت[3] مورد تحلیل قرار گرفتند. با استفاده از نرمافزار پرت، میزانِ دیرش (کوتاه، بلند و گسترده)، و نوعِ مکثها (ساکت، پرشده و تنفسی) تعیین شد. با توجه به متغیرِ سبک میتوان گفت که مکث در گونۀ سخنرانیِ سبک رسمی بیشتر از مکالمۀ تلفنیِ 2 (گویشور زن با زن یا گویشور مرد با مرد)، و 1 (گویشور زن با مرد) سبکِ محاورهای، و در گونۀ اخبارِ سبکِ رسمی کمتر از مکالمۀ 2 و 1 سبکِ محاورهای است. با درنظرگرفتنِ متغیرِ جنسیت، مشهود است که زنان بهطورکلی در هر سه گونۀ گفتاری، مکثهای کمتری نسبتبه مردان انجام میدهند. البته لازم به ذکر است که مکثِ زنان در گونۀ مکالمۀ 1 سبکِ محاورهای از مردان بیشتر است ولی در گونۀ مکالمۀ 2 مجدداً کاهش پیدا میکند[4]. [1]. juncture [2]. pause [3]. praat [4]. با تشکر فراوان از دکتر گلناز مدرسی قوامی که در تمام مراحل، راهنماییهای ایشان موجب پیشرفت این پژوهش شده است. شایان ذکر است که دادههای مربوط به مکالمه تلفنی این پژوهش از مرکز پردازش هوشمند علائم و با همکاری جناب آقای دکتر بی جن خان تهیه شدهاند که از ایشان نیزسپاسگزارم.
similar resources
اشتقاق در زبان فارسی
هدف مقاله حاضر آن است تا نشان دهد مبحث «اسم جامد و مشتق» در دستور زبان فارسی، الگوبرداری نادرستی از قواعد زبان عربی بوده و منطبق با ساختمان زبان فارسی نیست؛ زیرا فارسی از گروه زبانهای ترکیبی است و عربی از گروه زبانهای اشتقاقی. مؤلف با نقد سه دیدگاه متناقض دستورنویسان فارسی در باره اشتقاق، نتیجه میگیرد که مبحث اشتقاق در فارسی محدود به «اسم» نیست، بلکه دیگر انواع کلمه نیز ساخت اشتقاقی دارند....
full textپوچواژه در زبان فارسی
در این مقاله به بررسی وجود یا نبودِ پوچواژه (expletive) در زبان فارسی میپردازیم. طبق نظر ریتسی(1982 و 1986) در زبانهای ضمیرانداز از آنجا که ضمیر ناملفوظ ارجاعی وجود دارد، ضمیر ناملفوظ پوچواژه (expletive pro) نیز موجود است؛ بدین مفهوم که زبانهای ضمیرانداز پوچواژۀ فاقد جوهر آوایی نیز دارند. این در حالی است که کریمی(2005) با توجّه به نقض تأثیر معرفگی (definiteness effect) معتقد است که در زبا...
full textهمزه در زبان فارسی
تاکنون مطالب ومقالات بسیاری درباره انسداد چاکنایی در زبان فارسی نگاشته شده است و شبهات زیادی در مورد این همخوان در زبان فارسی وجود دارد . بعضی از نویسندگان با استناد به بعضی شواهد آن را جزو واج های زبان فارسی نمی دانند و بعضی دیگر با ارائه شواهدی آن را یکی از واجگان این زبان میدانند‘ اما کاربرد آن با استثنائات فراوانی همراه است . آیا انسداد چاکنایی که در ابتدای بعضی از کلمات زبان فارسی وجود دار...
full textفرهنگنویسی فارسی در قلمروی زبان فارسی
در این نوشته، «تاریخ تحولات فرهنگنویسی فارسی» در قلمروی زبان فارسی بررسی میشود. با مقایسۀ قدیمیترین فرهنگهای فارسی با فرهنگهایی که در سدۀ بیستم نوشته شدهاند، میتوان کل تاریخ فرهنگنویسی فارسی را به دو دورۀ «سنتی» و «علمی» تقسیم کرد. منظور از فرهنگنویسی سنتی دورهای از فرهنگنویسی فارسی است که از قرن چهارم و پنجم هجری آغاز شد و تا پایان قرن سیزدهم هجری ادامه یافت. فرهنگهای این دوره هم ا...
full textMy Resources
Journal title
volume 6 issue 11
pages 139- 168
publication date 2010-04-21
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023