مکان یابی بهینه تسهیلات و زیرساخت های گردشگری در مناطق روستایی (مطالعه موردی: شهرستان بینالود)

هدف اصلی این پژوهش، آن است تا ضمن شناخت و تاثیر هریک از معیارها شاخص‌های طبیعی و غیر طبیعی موثر در تعیین مکان موثر جهت توسعه آتی منطقه نمونه مورد مطالعه، محدودیت ها و شاخص های محدود کننده در روند توسعه آتی بر طرف گردد. توجه به گسترش تسهیلات و زیر ساختها از آن جهت اهمیت دارد که جاذبه ها به تنها بی باعث تشکیل و فعالیت صنعت گردشگری نمی شود. همچنین روش تحقیق توصیفی و تحلیلی با هدف کاربردی مبتنی بر برداشتهای میدانی و نظر دهیاران و جهت تدوین مبانی نظری از اطلاعات و منابع کتابخانه ای و اینترنتی نیز استفاده شده است. با استفاده از وزنهای حاصل از روش سلسله مراتبی(AHP) و رتبه‌بندی در مدل تاپسیس، مناطق مستعد برای توسعه پروژه منطقه نمونه گردشگری بینالود به 5 دسته، کاملا مطلوب، مطلوب، نسبتا مطلوب، نامطلوب، بسیار نامطلوب، بدست آمده است. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده مناطق بسیار نامطلوب ،2درصد از کل اراضی کمترین مساحت اراضی شهرستان بینالود را به خود اختصاص داده پهنه نامطلوب 13 درصداز کل اراضی و پهنه نسبتا مطلوب 28.83درصد و بیشترین مساحت را اراضی مطلوب 26/52درصد، اراضی کاملا مطلوب 3.75درصد اراضی مکان یابی مراکز گردشگری منطقه را در بر می گیرد لذا جاذبه های طبیعی، فرهنگی مهمترین عامل در مکان گزینی تسهیلات و زیر ساختهای گردشگری و پس از آن مراکز اقامتی و حمل ونقل در درجه دوم اهمیت قرار گرفته اند. و بقیه شاخصها(مراکز بهداشتی درمانی، سیستم بهداشتی، مراکز تجاری، تاسیسات، مراکز اطلاع رسانی، مراکز پذیرایی) در رتبه های بعدی قرار داشته اند.