مکان‌یابی نقاط بهینه برای اردوگاه‌های دانشگاه افسری امام علی(ع) با استفاده از روش تلفیقی GIS و مدل برنامه‌ریزی خطی

مکان‌یابی، فعالیتی است که در آن قابلیت‌ها و توانایی‌های منطقه‌ای خاص از نظر وجود زمینِ مناسب و کافی و مرتبط بودن آن با کاربری‌های دیگر شهری و روستایی برای انتخاب مکانی مناسب جهت کاربری مورد نظر تجزیه و تحلیل شود. انتخاب یک موقعیت مکانی از میان موقعیت‌های موجود، به شناخت و ارزیابی دقیق مناطق، با به‌کارگیری مدل‌ها و ابزارهای مناسب نیاز دارد. در پژوهش حاضر به مکان‌یابی نقاط بهینه برای اردوگاه‌های دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع) با استفاده از روش تلفیقی GIS و مدل برنامه‌ریزی خطی پرداخته شده است. هدف از این پژوهش تولید نقشه‌ای است که با شناسایی و اولویت‌بندی مکان‌ها، مناطق بهینه را برای اردوگاه‌های دانشگاه مشخص کند. نخست با تنظیم پرسش‌نامه و مصاحبه با خبرگان نظامی، نظرات متخصصان نظامی و جغرافیا دربارۀ عوامل مؤثر در مکان‌گزینی مراکز و اردوگاه‌های نظامی جمع‌آوری شد. سپس با برداشت نقاط زمینی و استفاده از نقشه‌های توپوگرافی و نیز رقومی کردن آنها، پایگاه داده در نرم‌افزار ArcGIS تهیه و همچنین وزن‌دهی داده‌ها با استفاده از مدل تصمیم‌گیری AHP انجام گرفت. در پایان با استفاده از روش AHP و پردازش داده‌های مکانی و غیرمکانی در محیط نرم‌افزار ArcGIS تعداد ده نقطه برای هر اردوگاه شناسایی شد. در ادامه ارزش‌های به دست آمده برای هر مکان، به منظور حداکثرسازی مجموع میزان ضریب امنیتی گزینه‌های انتخابی، وارد تابع هدف مدل برنامه‌ریزی صفر و یک شدند و عوامل دیگر که شامل محدودیت‌های مالی و سیاست‌های دانشگاه و تصمیم‌های فرماندهی هستند اعمال گردید. در نهایت از میان ده نقطه موجود برای هرکدام از اردوگاه‌های دانشگاه (کوهستان، کویر و جنگل) یک نقطه برای احداث و برپایی اردوگاه مشخص شد.