مکان‌‌‌یابی سیستم‌های سلول ماند بیولوژیکی در مدیریت رواناب‌‌های شهری با استفاده از منطق فازی و تحلیل سلسله‌مراتبی مورد شناسی: منطقة یک شهرداری تهران

امروزه مدیریت رواناب‌های سطحی و استفادة مجدد از پساب، از دغدغه‌های اصلی مدیران و طراحان شهری است. رویکرد LID-BMP به‌دنبال توسعة دوست‌دار طبیعت برای مدیریت آب‌های سطحی است. به‌کارگیری این روش‌ها علاوه‌بر امکان استفادة مجدد از رواناب در مصارف غیرآشامیدنی نظیر مصارف کشاورزی و صنعتی، آلودگی زیست‌محیطی واردشده به خاک و منابع آب زیرزمینی را نیز کاهش خواهد داد. استفادة مجدد از رواناب‌ها و تلاش به‌منظور بازچرخانی آب جزء اهداف توسعة شهر تهران محسوب می‌شود. در این تحقیق ابتدا حجم رواناب و مناطق مستعد سیل‌خیزی در مقیاس کلان برای منطقة یک شهرداری تهران به روش شمارة منحنی و با توجه به ‌کاربری زمین تعیین شد. سپس با استفاده از خطوط توپوگرافی، رودخانه‌های منطقه، حجم رواناب و گره‌های تجمعی، حوضة آبخیز رود دره دربند محصور در منطقة یک تهران به‌عنوان مقیاس خرد مشخص می‌شود. درنهایت با استفاده از منطق فازی و تحلیل سلسله‌مراتبی در محیط نرم‌افزار GIS، مکان‌های بهینه برای سیستم‌های سلول ماند بیولوژیکی تعیین شده و با درنظرگرفتن کانال‌های جمع‌آوری رواناب موجود، در‌مجموع 23/12319 مترمربع برای تعبیة این سیستم‌ها جانمایی و پیشنهاد می‌شود. نتایج تحلیل حساسیت به روش حذف پارامتر نشان داد که پارامتر کاربری اراضی، بیشترین اهمیت و تأثیر را در انتخاب مکان‌های مناسب برای تعبیه و استقرار این سیستم‌‌ها دارد؛ بنابراین، توجه ویژه به‌کاربری زمین در مدیریت رواناب‌ مناطق توسعه‌یافتة شهری ضروری و مورد انتظار است.