مولفه‌های عامل ایجاد سرزندگی ساکنین فضاهای زیستی

مجموعه­های زیستی، کانونی مناسب برای ظهور تنوع رفتاری هستند. تراز موفقیت در هر فضای زیستی را می­توان از میزان استمرار حضور افراد در آن فضا مورد سنجش قرار داد. از آنجایی که میزان سرزندگی افراد با بهبود کیفیت زندگی آن­ها رابطه مستقیمی دارد؛ بنابراین پرداختن به این موضوع از اهمیت والایی برخوردار است. با توجه به نظر متخصصین حضور پررنگ انسان­ها در هر مکان بیان­گر حس سرزندگی و نشاط آن فضا به شمار می­رود. بنابراین سه مؤلفه­ی کالبدی، اجتماعی و زیست­محیطی از عوامل جذب کننده مخاطبین به فضاهای زیستی هستند. روش تحقیق در این مقاله به شیوه فراتحلیل کیفی- کمی و ابزار تحقیق، نمونه­گیری هدفمند با شیوه تحلیل آماری داده­ها بوده است. یافته­های تحقیق نشان داده است با بررسی کیفی و کمی موضوعات مطرح شده، در زمینه حس سرزندگی در فضاهای مسکونی و فراوانی­های متعلقه می­توان؛ به خوبی آسیب­شناسی و زمینه­یابی لازم برای بهبود کیفیت محیط زندگی به دست می­آید. براساس تحلیل نظرات 12 متخصصین مربوطه، سه مؤلفه کالبدی، مؤلفه اجتماعی و نیز مؤلفه زیست محیطی مؤثرترین مؤلفه­ها محسوب می­شوند. نتایج کمی این تحقیق نشان داده است که مؤلفه کالبدی 42/74 %، مؤلفه­ی اجتماعی 16/18 % و مؤلفه زیست محیطی نزدیک به 00/7% در تحقق حس سرزندگی مؤثر بوده­اند. دستاورد نهایی این تحقیق تبیین مدل ارتباطی میان مؤلفه­های عامل تحقق سرزندگی برای ساکنین فضاهای زیستی است. حیطی موثرترین مولفه‌ها محسوب می‌شوند. نتایج کمی این تحقیق نشان داده است که مؤلفه کالبدی 42/74 %، مؤلفه‌ی اجتماعی 61/18 %و مؤلفه زیست محیطی نزدیک به 00/7% در تحقق حس سرزندگی موثر بوده‌اند. دستاورد نهایی این تحقیق تبیین مدل ارتباطی میان مولفه‌های عامل تحقق سرزندگی برای ساکنین فضاهای زیستی است.