موانع و محدودیت‌های توسعه پایدار گردشگری در شهر ساحلی تنکابن

از جمله عوامل گوناگونی که می‌تواند توسعه پایدار شهری را تحت تأثیر قرار دهد، گردشگری و پیامد‌های حاصل از آن می‌باشد، به‌طوری که بررسی جامع پیامدهای گسترش گردشگری در یک منطقه شهری، مستلزم بررسی آن در قالب توسعه پایدار شهری است. در این راستا، مقاله حاضر سعی در شناسایی و واکاوی موانع و محدودیت‌های توسعه پایدار گردشگری در شهر ساحلی تنکابن را دارد. روش پژوهش در تحقیق حاضر، توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه می‌باشد. تعداد نمونه‌ها با استفاده از فرمول کوکران 323 نفر از سرپرستان خانوار شهر تنکابن بدست آمده است که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. به‌منظور سنجش موانع و محدودیت‌های توسعه پایدار گردشگری در شهر ساحلی تنکابن، با استفاده از مدل تحلیل عاملی، 38 متغیر در قالب چهار ُبعد توسعه پایدار ‌(اقتصادی، اجتماعی، زیست-محیطی و کالبدی) مورد آزمون قرار گرفتند. در نهایت موانع و محدودیت‌ها به‌صورت جدا‌گانه در هفت عامل دسته‌بندی گردیده‌اند که نتایج نشان می‌دهند؛ موانع پایداری 75/74 درصد از واریانس کل را به‌خود اختصاص داده‌اند که ُبعد زیست‌محیطی با 12/16درصد از واریانس مقدار ویژه به‌عنوان مهم‌ترین مانع شناخته شده است. همچنین نتایج حاصل از چرخش عامل‌ها به روش واریماکس نشان می‌دهد که از 38 متغیر وارد شده در تحلیل عاملی اکتشافی، تنها 25 متغیر که دارای بار عاملی بالای چهار درصد بوده باقی مانده‌اند. واژگان کلیدی: توسعه پایدار شهری، گردشگری، شهر ساحلی تنکابن، تحلیل عاملی.