موانع مشارکت مردمی در راستای مأموریت نیروی انتظامی در پیشگیری سرقت از منازل

زمینه و هدف:در رویکرد پلیس جامعه‌محور، توسعه‌ی مشارکت مردمی، می‌تواند نقش بسیار مهمی در ارتقای عملکرد نیروی انتظامی در کاهش سرقت ایفا کند. هدف این مقاله آن است که ضمن سنجش میزان مشارکت مردم در پیشگیری از سرقت، متغیرهای تأثیرگذار بر این امر شناسایی شود و موانع مشارکت معرفی گردند. روش‌شناسی:این مطالعه به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی است. برای اندازه‌گیری متغیرهای تحقیق، از پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته، که اعتبار آن تأیید گردیده، استفاده شده است. جامعه‌ی آماری، کلیه‌ی سرپرستان خانوارهای ساکن در محدوده‌ی مناطق هشت‌گانه‌ی شهرداری تبریز است که نمونه‌ا‌ی 386 نفری از آن، با استفاده از روش نمونه‌گیری احتمالی متناسب با حجم، انتخاب شده‌است. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن است که میانگین میزان مشارکت مردمی در پیشگیری از وقوع سرقت از منازل، در حد 3/2 و نسبتاً پایین است و از یازده فرضیه پیشنهادی، تنها تأثیر متغیرهای میزان سرمایه اجتماعی افراد، میزان تمایل به رفتارهای غیرهمیارانه، نوع مالکیت واحدهای مسکونی، منطقه سکونت افراد و موقعیت جغرافیایی آن‌ها، معنادار بوده است. نتایج: فقدان روش‌های کارآمد و فراگیر، برای آموزش صحیح مشارکت در پیشگیری از سرقت و افزایش کم و کیف آگاهی مردم و در عین حال عدم توجه به نهادینه‌سازی این آگاهی‌ها در بستر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از موانع اصلی بسط و توسعه مشارکت مردمی در پیشگیری از سرقت محسوب می‌شود.