موانع اجرای سیاست گردشگری در ج.ا.ایران: ارائه‌ی چارچوبی مفهومی

مطالعات در زمینه‌ی اجرای سیاست گردشگری به ویژه در چارچوب سیاست‌گذاری عمومی کشورهای در حال توسعه بسیار محدود انجام شده است و اغلب بین تمایل به توسعه گردشگری (سیاست‌گذاری) و ترجمه‌ی این تمایل به اقدام اجرایی در بستر واقعی (اجرای سیاست) خلاء اساسی وجود دارد. رسالت اصلی این مطالعه ارائه‌ی الگویی است که زمینه‌ساز پرکردن چنین خلاء‌ و اجرای کارای سیاست گردشگری در شرایط ج.ا.ایران باشد. روش تحقیق اکتشافی، پارادایم فلسقی ساخت‌گرایی اجتماعی، استراتژی تحقیق کیفی نظریه داده بنیان برای توسعه‌ی نظریه استفاده شُد است. جامعه‌ی آماری تحقیق کلیه ذینفعان کلیدی مرتبط با توسعه‌ی گردشگری ج.ا.ایران بنابراین روش نمونه‌گیری هدفمند و 38 نفر برای مصاحبه‌ی عمیق رو در رو انتخاب شدند. به عنوان نتایج تحقیق، 6 طبقه اصلی و 31 طبقه فرعی شناسایی وتبیین شد که مبنای ارائه‌ی مدلی پارادایمی برای اجرای سیاست گردشگری در ج.ا.ایران شد. برخی از مهمترین عوامل موثر بر اجرای سیاست گردشگری در ج.ا.ایران بر اساس نتایج این تحقیق: نهادینه‌گی گفتمان توسعه‌ی گردشگری، شرایط آمادگی برای اجرا، انگیزه و تعهد به اجرا، هماهنگی و حمایت بیرونی و درونی، شرایط سیستم اداره‌ی عمومی کشور، شناسایی شدند. مهمترین سهم این تحقیق ارائه‌ی الگویی مفهومی برای ارتقاء دانش اجرایی سیاست گذاران گردشگری در مورد الزامات اجرای سیاست گردشگری است.