موارد اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع) رفسنجان طی سال های 1385 تا 1386

  خلاصه   زمینه و هدف: خودکشی به عنوان یک مشکل عمده بهداشتی مطرح بوده و هر ساله تعداد زیادی به وسیله خودکشی به زندگی خود خاتمه می دهند. تخمین زده می شود که در سال 2020 میلادی به طور متوسط هر20 ثانیه یک مرگ ناشی از خودکشی اتفاق افتد و لازم است با بررسی های همه جانبه این معضل اجتماعی و یافتن راه های مقابله با آن، مرگ و میر ناشی از از خودکشی را به حداقل رساند. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین موارد اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به اورژانس علی ابن ابیطالب(ع) رفسنجان از مهرماه 1385لغایت مهرماه 1386 طراحی و انجام شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که به مدت یک سال شمسی انجام گرفت، تعداد کل افرادی که اقدام به خودکشی نموده و به مرکز اورژانس علی ابن ابیطالب ارجاع داده شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم که شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، شغل، میزان تحصیلات، محل سکونت، سطح درآمد، روش خودکشی، ساعت، روز، دلایل خودکشی، بیماری های جسمی و روانی و... بود توسط پرسشنامه و مصاحبه ساختار یافته جمع آوری گردید و در نهایت اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: از مجموع 269 نفری که طی مدت یک سال به دلیل خودکشی به اورژانس علی ابن ابیطالب ارجاع داده شده بودند، 2/53 درصد مذکر، 8/60 درصد مجرد، 7/44 درصد دارای تحصیلات متوسطه ، اغلب ساکن شهر و بیکار بودند. 4/78 درصد این افراد توسط دارو، 5/17 درصد توسط انواع سموم کشاورزی و بقیه با استفاده از سایر موارد، اقدام به خودکشی کرده بودند و اغلب آنان (4/55 درصد) دلیل این اقدام را مشکلات خانوادگی مطرح کردند.   نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که اغلب اقدام کنندگان به خودکشی مردان جوان بیکار دارای مشکلات خانوادگی بودند، توجه بیش از پیش به معضل بیکاری و همچنین مشاوره های خانواده اکیدا توصیه می گردد.