ملاحظاتی درباره‌ی روش انتگرال‌گیری ضمنی مدل خمیری منظری ـ دافالیس

در این نوشتار، تشریح و مقایسه‌ی عملکرد دو روش انتگرال‌گیری روش‌های ضمنی، یعنی روش C‌P‌P‌M )نزدیک‌ترین نقطه‌ی تصویرشده( و روش C‌P‌M )صفحات کاهشی(، مورد واکاوی قرار گرفته است. به منظور عددی‌سازی، مدل خمیری منظری ـ دافالیاس )۱۹۹۷−۲۰۰۴( به‌کار گرفته شده است. بر اساس نتایج این پژوهش، روش C‌P‌P‌M از پایداری قدرتمندی برای انتگرال‌گیری روابط مورد نظر در شرایط تغییرشکل‌های بزرگ و به‌طور خاص، پدیده‌ی روان‌گرایی، بهره می‌برد. در مقابل روش C‌P‌M از دقت بالاتر، زمان محاسباتی کمتر و از سادگی غیر قابل انکاری سود می‌برد. نهایتاً، این پژوهش قصد دارد با ارائه‌ی هم‌زمان مزایا و معایب هر یک از روش‌های مذکور و در محدوده‌ی مشخص، پژوهشگران را در انتخاب الگوریتم مناسب برای انتگرال‌گیری از روابط مدل‌های رفتاری با توجه به شرایط خاص پژوهش مورد نظر یاری کند.