مقایسۀ دو روش درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی در بازسازی شکستگی‌های کف اوربیت

زمینه و هدف: بازسازی شکستگی­های اوربیت یکی از پرچالش­ترین مراحل درمان آسیب­های صورت می­باشد. توافق عمومی بر انتخاب نوع مادۀ بازسازی­کننده وجود ندارد. در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بوده، نتایج کوتاه­­مدت درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی بررسی شد. روش بررسی: 22 بیمار با شکستگی کف اوربیت در دو گروه به­صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. بیماران گروه اول به­وسیلۀ اتوگرفت از لترال کورتکس راموس، و بیماران گروه دوم به­وسیلۀ آلوپلاست مش تیتانیومی تحت درمان قرار گرفتند. بیماران به­مدت 6 ماه پیگیری شده و از نظر انوفتالموس، ورتیکال دیستوپیا، دیپلوپیا، پاراستزی گونه و احتمال عفونت ارزیابی شدند. یافته­ها: تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. اتوگرفت از راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی می­توانند بدون توجه به اندازۀ شکستگی و میزان آسیب ایجادشده به­کار روند. نتیجه­گیری: هر دو روش مذکور قابل اعتماد و موفق می­باشند. فواید اتوگرفت راموس، دسترسی به مقدار مناسب استخوان، واسکولاریزاسیون، احتمال کم اکستروژن و خنثی بودن می­باشد، ولی موربیدیتی ناحیه دهنده پیوند و طولانی­تر شدن زمان عمل از معایبش است. سازگاری با بدن، میزان تحلیل مختصر، استئواینتگریشن و شکل­دهی عالی، عدم وجود موربیدیتی ناحیه دهنده و زمان کوتاه­تر عمل از فواید آلوپلاست است. منتها احتمال اکستروژن گرفت، سختی قراردهی به­دلیل ناصافی لبه­ها و یا برداشت آن در صورت عفونت به­دلیل رشد فیبروز به درونش و همچنین هزینۀ بالاتر، از معایب مش تیتانیومی می­باشد.